Het standaard bedrijf

Al die standaardisatie is mooi en goed, maar het werkt de vergrijzing wel in de hand. Er is weinig ruimte om nog eigen vondsten in te passen, het gaat allemaal steeds meer op elkaar lijken.

Zeker nu de `Open' beweging en de `Open' standaards bijna onontkoombaar hun weg gevonden hebben naar de specificaties van overheid en grote organisaties beginnen de offertes, folders en persberichten wel erg op elkaar te lijken.

De produktaankondigingen van de laatste tijd, en dan met name die voor workstations en UNIX-boxen, beginnen akelig gelijkluidend te worden. Het ene persbericht met X MHz RISC CPU's met Z SPECmarks en Y Mb chips is nog niet binnen of de volgende met X+50 MHz en 2*Z prestaties en Y*2 MB RAM valt er al overheen. Allemaal met uitgebreide verklaringen over het `Open' karakter, de aansluiting bij de hele lijst: POSIX, OSF/1, X-Windows, IEEE dit en USL dat protocol. Om dat te implementeren is er altijd een nieuwe multivendor-paraplu, een interconnectivity marketing afdeling en een nieuwe softwarestructuur en support-programma voor de softwarehuizen, het lijken wel blauwdrukken van elkaar. PR-bureaus doen hun best er nog wat unieks van te bakken, maar zelfs de foto's lijken op elkaar. Bovendien schuiven er zoveel marketing mensen heen en weer, dat je je snel vergist in de naam van de directeur die bij de aankondiging het woord voerde, werkte die vorig jaar niet bij de concurrent?

Vergrijzing dus, te veel standaardisatie verstikt het initiatief en brengt de concurrentie naar het weinig profijtelijke prijs/prestatie niveau. De klant krijgt meer keus en beter compatibele produkten tegen een lage prijs, maar hoe lang duurt het voordat de hele vooruitgangsmachine op deze manier krakend tot stilstand komt. In andere industrieën is dat ook gebeurd, afgezien van wat milieusnufjes zijn auto's de laatste tijd niet echt beter geworden (en daar heeft Japan van geprofiteerd). Zolang de onderliggende techniek nog voortdendert, de CPU's nog sneller worden en de opslagruimte groter wordt, is er nog voldoende stimulans om bijvoorbeeld de vervangingsvraag aan te jagen. Maar gaat dat altijd door? Echte innovatie is zeldzaam geworden in de computerwereld, de supernova-bedrijven komen we niet meer tegen, het nieuws is slaapverwekkend en computerbeurzen alleen nog maar vermoeiend.

Maar niet alles is negatief, ook in verzadigde markten zijn er altijd ondernemers die hetzelfde beter en tegen minder kosten kunnen doen.

Voor de ondernemende lezer tekent zich hier een `business-plan' voor een nieuw computerbedrijf af. Wie genoeg geld heeft, reken op zo'n twintig miljoen dollar, kan helemaal opnieuw beginnen en een standaard onderneming opzetten. Het nadeel is dat je vanaf nul moet beginnen, het voordeel is een frisse start en wanneer je kijkt naar de miljarden aan reorganisatie-voorzieningen bij de concurrentie dan geeft een nul-start een aanzienlijk voordeel.

Het `spoorboekje' ziet er ongeveer als volgt uit:

• Vindt de twintig miljoen dollar en geef daarvan 15 miljoen aan je reclamebureau of nog beter, stort het direct naar Ziff Davis of IDG (of koop zelf een uitgeverij).
• Kies een beetje mystieke naam, zoiets als Sheltem, Bellum, Konan of Gaiam (in adventure-games zit op dat gebied heel wat inspirerends) en ontwerp een mooi logo met wat planeten en symbolen erin.
• Schrijf een absoluut denkbeeldig business-plan, gebruik de I Ching voor de mooie kreten en stop er vooral veel standaardisatie, service, meedenken, klantbewustzijn, goedkoop, client/server, netwerken en meer van dat soort anaal retentieve stimuli in. Het moet gedurfd lijken, maar vooral de angsthazen bij de banken en potententiële klanten aanspreken als `dead-sure'.
• Leen geen geld van de banken (die 20 miljoen leen je maar van Oma of het Medellin-kartel, die zijn betrouwbaarder dan bankiers), maar gebruik ze om je eventuele klanten hun aankopen te laten financieren, de `kopieermachine-truc'.

Huur een paar zogenaamde `snelle jongens' met veel vriendjes (een paar dealmakers), die echter vooraf moeten beloven dat ze na één jaar als zondebok weg zullen gaan en leg dat contractueel vast, zonder `golden parachutes'. Ze krijgen huurauto's, huurkantoren en uitzendkrachten; hun enige opdracht is feesten, patsen, en de TV en pers halen, bijvoorbeeld door het schrijven van brochures en boeken over hun eigen succes.

Bouw op de achtergrond een echte organisatie (B-team) op met jonge mensen, zonder veel regels en status, liefst op een andere lokatie dan de `front-men'. Investeer daar in team-building en betaal voornamelijk met aandelen/opties, dan hou je ze vast. De interne energie van de club is het belangrijkste, de communicatie naar buiten kost te veel tijd, dat laat je over aan de `front-men' (A-team). Spendeer 1 miljoen aan psychologische adviezen, teamkeuze en survival training voor je B-team.

Vraag drie grote CPU-makers, zoals MIPS, Intel, Motorola plus Sun en IBM om een offerte en ondersteuning voor een OEM-box met hun chips.

Vraag drie grote DBMS-makers ook iets dergelijks. Laat je eigen B-team lekker werken aan iets onproduktiefs als Virtual Reality, allochtone boekhoudsoftware, psycho-actieve en psycho-therapeutische software, commune-systemen, home-automation, 21-eeuwse bejaarden-produktiviteitssoftware, bos-inventarisatie, reinigingsequivalent analyse, iets waarvan je op demografische en milieutechnische gronden weet dat over 5 tot 10 jaar vraag naar is. Laat ze die wel van A-Z met de hele club doorwerken, automatiseerders die zogenaamde `helicopter-visie' bezitten zijn er al genoeg. Diepgang komt eerst, de interne energie straalt dan echt wel uit, het A-team werkt aan de market-pull.

Doe verder niets, maar speel het spel van lokken en verleiden van je leveranciers met `verve', laat ze proefsystemen leveren, installeer die bij een paar klanten zonder er iets aan te doen, je leveranciers lossen het wel voor je op, zolang je `front-men' maar naar recepties en feesten gaan, interviews geven, schermen met overnames van vooral grotere bedrijven, etc. Vooral luisteren naar wat de pers ze wil laten zeggen en dat wat aangedikt en excentriek gebracht terugspiegelen.

Wat betreft de produktie, het enige wat je moet doen is hele mooie stickertjes en vooral echt zilveren en gouden logo's laten maken en een contract sluiten met al je leveranciers, dat ze de spullen leveren met jouw logo etc. erop. Service, TPM, trainingen, de aanbieders staan in de rij.

Vertrouw erop dat je (vooral in tijd en commitment) beperkte overhead, gebrek aan deskundigen die weg kunnen lopen en je image in de markt je de `standaard' klanten zullen brengen. Niet je eigen kracht, maar het slordige gedrag van de concurrentie is je grootste stimulans. Stuur offertes die nooit de laagste zijn, anders verdien je nooit iets en neemt niemand je serieus.

Tenslotte: koop de Luc Sala `secret rules for success' anders komt er nog niets van terecht (en dan kom ik nooit aan de 20 miljoen die ik nodig heb om mijn VR-resort voor afgebrande computer-goeroe's - het A-team - van de grond te krijgen).

Luc Sala