Meer en oudere columns op www.lucsala.nl/echotot2.htm of www.heavenonearth.nu voor video en oudere Kleurnet programma’s www.mindlift.tv
Er was een heel gedoe over ministers en Tweede Kamerleden die lekker profiteren van een vette wachtgeldregeling. Dat zou miljoenen kosten! Minder ver van huis is er echter ook voor wethouders en deelraadsbestuurders een aardige regeling. In Amsterdam geven we aan uitkeringen en pensioenen voor gewezen wethouders (begrotingspost 001.02.03) bijna 6,7 ton uit, de salarissen van de wethouders samen zijn bijna 9 ton. En dan valt op, dat die post na de verkiezingen duidelijk veel hoger is, maar altijd minimaal 50% blijft uitmaken van het salaris van de wethouders. En als dat voor de centrale stad al zo’n bedrag is, hoeveel geven we dan uit aan de ex-wethouders van al die stadsdelen, dat moet in de miljoenen lopen. Leuk baantje dus, wethouder, veel beter dan raadslid want daar krijg je echt niet veel voor, en ook geen pensioen. Niet voor niets zie je dus veel raadsleden uit de centrale stad doorschuiven naar bestuursbaantjes in de stadsdelen, dat levert een leuk salaris en een nog leuke wachtgeldregeling op. En omdat het vaak de raadsleden zijn die zitting hebben in de commissie die per partij dat soort dingen regelt, blijft het zo ook in de club. Ach, ik wil het geen zelfverrijking noemen, maar wie nog gelooft dat politici heiliger zijn dan de paus of een bestuurder van een geprivatiseerd monopolie moet nog maar eens een jointje roken. En ook in Amsterdam zijn er (semi-)ambtenaren die veel meer verdienen dan de minister-president, Cohen’s jaarwedde is begroot op 205.000 euro en wat de directeur van het GVB verdient is nog veel meer.
Amsterdam slibt dicht, te veel verkeer, te veel auto’s en men wil er wat aan doen. Betere doorstroming, beter beheer van de stoplichten, mooie plannen allemaal. Maar wat heeft dat bureau stadsregie dan gedaan, al die jaren, behalve bakken geld spenderen aan verkeersinfo op AT5, waar bijna niemand naar kijkt tussen de moord- en brand berichtgeving? En is openbaar vervoer dan de oplossing, piepende volle trams, door de NZ-lijn minder haltes in achterstandswijken, of moeten we maar op de fiets. Die kan je nergens neerzetten, wordt kapot getrapt door dronken vandalen of losgeknipt om de Afac op poten te houden. Een duistere bedoening, vanuit de op zich goede intentie om wrakken op te ruimen knipt men erop los, je krijgt de indruk vooral nog goede fietsen die dan doorverkocht worden naar de fietsenhandelaars. Heb je zo’n mooie chip en nummer op je ros en knipt Afac je fiets los, dan merkte zelfs Luud (van de witte fietsen) dat Afac van niets weet en nauwelijks meer kan aangeven waar en wanneer men partijen heeft geknipt. En in Oud-West werken ze met stickers op wrakken, maar zonder een datum erop en als je al een lekke band hebt kan ie ook mooi mee. Natuurlijk, er zijn protocollen en ik heb altijd de pech de zwakste schakel te vinden, toevallig een ambtenaar die nog niet was ingewerkt of zo. Maar als meer dan 50% van de fietsen in een straat, die zo’n sticker kregen, naar mijn mening nog heel goed waren (maximaal ‘n lekke band) dan klopt er iets niet. Dan zijn we aan het fietsje pesten, niet voor niets stond fietsendiefstalpreventie voor 0 gulden op de begroting van 2006 en 2007 (post 211.02.02), de jaren daarvoor was er een bedrag van bijna 6 ton voor nodig. Is dat verschil de opbrengst van de Afac, die zichzelf bedruipt?
Daklozen zijn onterecht bang voor de politie en de politiecel, een artikel van Frenk der Nederland in het Parool gaf, krijg ik de indruk, een te eenzijdig beeld dat suggereerde dat daklozen en illegalen reden hadden om bang te zijn. Dat blijkt mee te vallen, de GGD houdt de zaak in de gaten, maar echte cijfers krijg ik niet boven water. De persvoorlichters van de politie vinden dat dergelijke gegevens alleen door de korpsbeheer (Cohen) mogen worden verstrekt. Onzin natuurlijk, waarvoor heb je dan een dure dienst voorlichting? Of doen die alleen propaganda, in ieder geval houden ze niet van kritische vragen, die moet je wel per email stellen, maar antwoord krijg je alleen per telefoon. En als je dan blijft doorvragen, komen er rare uitvluchten zoals dat men toch de voicemail zou hebben ingesproken. Nu heb ik geen voicemail, dus dat klinkt als een smoes. En nee, telefoontjes houdt men niet bij op het hoofdbureau, maar een collega heeft meegeluisterd en heeft het gehoord! Zou ik nou de enige zijn die dat overkomt, leugens en smoesjes en dan ook nog elkaar dekken? Ik vrees van niet, vrijwel iedere kritiek of klacht op de politie (ik heb een heel dik dossier) wordt met elkaar dekkende verklaringen weggepoetst of op de lange baan geschoven door een (niet meer door de gemeenteraad te controleren) commissie van juristen die volgens de begroting daarvoor ook zo’n 3,6 ton per jaar (begrotingspost 140.03.04) toucheren, detailcijfers daarover krijg ik, natuurlijk, niet boven tafel.
Amsterdam was altijd een magneet voor het andere, het alternatieve, spirituele, wat nergens kon vond je in Amsterdam. Een magisch centrum, zeiden de provo’s en dat heeft veel vreemde lieden naar Amsterdam gebracht. Vreemd als in creatief, alternatief, schrijvers, muzikanten, de zoekers naar vrijheid van denken, doen en laten. Een van die mensen was Rob Doody, een Ier die op z’n fietsje door de stad toerde, als DJ ’n zeer mager bestaan bij elkaar sprokkelde, maar onze stad ook een snufje mondialer maakte. Via het internet (tribe.net) had hij contacten met honderden mensen in de hele wereld, zijn cyberstam was niet zichtbaar, maar straalde iets van die Amsterdamse sfeer uit over de hele wereld. Maar hij had geen papieren meer, geen vaste inkomsten, voor het systeem was een onverzekerde en illegale randfiguur, voor z’n brede vriendenkring een unieke knuffelkabouter. Hij is gestorven, de dood vond hem voordat hij er zelf, in het vooruitzicht van een langdurig ziekbed, een eind aan kon maken. Want zover zijn we wel gekomen in onze stad, geen geld, geen papieren, dan geen zorg, je mag nog net doodgaan in een ziekenhuisbed. Ja, hij viel buiten het systeem, of hebben we het systeem zo strak aangesnoerd dat steeds meer mensen er uit worden gedrukt? Voor mij is Amsterdam zonder Rob Doody weer een stukje minder menselijk.
Zitten we er nog mee, dat illegalen of daklozen sterven in een politiecel of meer dood dan levend worden afgevoerd zodat men trots de statistiek van een ‘veilige stad’ kan blijven presenteren? Ik heb veel vrienden in de wereld van de randfiguren, nog uit de tijd dat ik Daklozen-TV hielp maken. Arme mensen, vreemde mensen, ontspoorde mensen, ook criminele mensen, maar mensen die volgens de Grondwet “art 1; Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld.”toch niet als uitschot, Üntermenschen of oud vuil behandeld zouden mogen worden. Maar dat gebeurt, zonder papieren of status ben je vogelvrij, a priori schuldig, geen recht op zorg, scholing voor je kinderen, medische hulp. Je voelt heel duidelijk, dat die mensen zich opgejaagd voelen, bespied, onveilig en daardoor in feite van kwaad tot erger vervallen. Als ze geen papieren hebben en dus illegaal zijn durven ze niet meer de straat op, komen ze in de problemen dan slaat de paniek toe. Dat kan gevaarlijk zijn, voor hulpverleners of mensen er om heen, maar ook voor hen zelf. Een van mijn vrienden is ernstig ziek, heeft geen status en ziet geen andere oplossing dan zelfmoord, want waar kan ie naar toe, hij wil niemand tot last zijn. Ziek, dus geen werk, geen inkomen, krepeergevallen waar het systeem niet meer voor wil opdraaien, ik schaam me dan voor m’n stad en land, voor de zogenaamde beschaving die dus eigenlijk niets voorstelt.
Neem geen groot geld mee op straat, zei m’n moeder al, dat is gevaarlijk. Jawel en anno 2007 vooral de kans dat de politie dat geld afpakt. Als je meer dan 2500 euro bij je hebt, gaat de KLPD je als verdachte behandelen en moet je verklaren hoe je daar aan komt, anders ben je het kwijt. Je bent dus dan feitelijk verdachte, vanwege blote eigendom van meer dan 2500 euro. Een flagrante aantasting van je recht op lijf en goed, maar het rechtsprincipe “Habeas Corpus” over de integriteit van je lichaam is ons land toch al verlaten, ook als je niet verdacht bent of beschuldigd wordt je toch als zodanig behandeld, mag de politie je te pas en onpas fouilleren of erger en nu dus je cash confiskeren. Deze nieuwe maatregel die voorkomt uit de politie zelf en waaraan voor zover ik weet geen politieke beslissing van de Tweede Kamer aan ten grondslag ligt wordt weer verdedigd met de jacht op terroristen of criminelen. Om hen op te sporen (maar vangen ze ooit echt één met al die controles?) lijkt alles geoorloofd. Handig, weer een werktuig om iedereen te kunnen aanpakken, te koeioneren, te degraderen tot verdachte, te bestelen (want probeer in beslag genomen goederen maar eens terug te krijgen) en in brede zin te beroven van menselijke grondrechten. Onze rechtsstaat is een politiestaat aan het worden, het boodschap is duidelijk, op straat is het niet veilig meer.
Rond 19 maart was er springtij, dus extra hoogwater omdat zon, maan en aarde op één lijn staan. In Vlissingen 3.70m boven NAP en alarmfase, langs de kust enorme schade, Bloemendaal is nood, even flakkert het 1953 watersnood-syndroom op. Maar we gaan weer rustig slapen, want hoezo global warming, hoezo rijzende zeespiegel, smeltend Groenland-ijs? Zijn we klaar voor een ramp, of blijven de voorbereidingen bij wat zandzakken, noodhospitalen en maken we ons vooral druk over terroristische bedreigingen. Ik denk dat de overheid wel degelijk scenario’s heeft ontwikkelde en maatregelen heeft genomen, maar het publiek niet in paniek wil brengen. Er is een uitgebreid pakket noodwetten, waardoor bijvoorbeeld de burgemeester in geval van nood erg grote bevoegdheden krijgt. In de tijd van de BB (bescherming Bevolking) is dat allemaal goed geregeld. Over grote evacuaties nu wil men niets loslaten, maar het is duidelijk dat er bijvoorbeeld een “postcode-evacuatieplan”is. Daarbij wordt bij grote evacuaties naar bijvoorbeeld de Veluwe of nog verder de bevolking gemaand niet in het wilde weg te vluchten, maar naar goed voorbereide lokaties te gaan en zich daar postcodegewijs te verzamelen. Op die manier wordt het zoeken naar familie en vrienden enigermate in goede banen geleid. Een van de grote problemen bij rampen is dat iedereen op zoek is naar iedereen. Ik denk, nu toch duidelijk is dat grote natuurrampen en met name het water een echte bedreiging vormt en gaat vormen, de overheid veel duidelijker moet maken hoe men zich daarop voorbereid en dat niet in (toren) achterkamertjes geheim moet houden.
I AMsterdam is een mooie kreet en men pronkt er trots mee, soms overdadig groot en te pas en te onpas, maar het zet geen zoden aan de dijk. In allerlei onderzoeken naar hoe wereldsteden scoren bij bedrijfsleven, toeristen en als leefomgeving gaat Amsterdam niet vooruit en zakt zelfs lelijk weg. De I AMsterdam slogan zal best wat helpen, maar weegt het op tegen de negatieve berichten, tegen de onvriendelijkheid, de slechte bediening en het gevoel dat Amsterdam al lang niet meer het magisch centrum van de wereld is? Buitenlanders trekken weg, creatieven vinden Amsterdam niet hip meer, toeristen blijven weg, sex en hash worden weggepest, toeristen worden gefouilleerd maar meer beroofd, parkeren is asociaal duur, maar op het stadhuis worden ze niet wakker. Het zijn niet alleen de officiële onderzoeken, ik merk het zelf. Brutale beroving, bij een stoplicht rechterautoruit ingeslagen, tas gejat, dat gebeurt niet alleen meer in Johannesburg, maar vele malen per dag in Amsterdam. Mijn vrienden uit nabijgelegen buitenlanden komen niet graag meer naar Amsterdam, ze kunnen hun auto niet veilig kwijt of tegen een prijs waarvoor je vroeger een hotelkamer had. O, alles is efficiënter, men bezuinigt en reorganiseert, maar de burger betaalt het gelag. Zo heeft men nu het vrij centraal gelegen en bereikbare kantoor van Stadstoezicht aan de Weesperstraat gesloten, er zijn nu nog maar 2 servicepunten over. Dat zal vast tien-,misschien honderddduizenden aan huur besparen, maar de burger moet nu wel naar een afgelegen industrieterrein Overamstel voor z’n vergunning, klachten en informatie. Dat gaat om vele honderden mensen per dag, dus een paar honderdduizend per jaar, die extra kosten moeten maken, gauw een paar euro, om daar te komen. Dat is dus niet alleen onvriendelijk het kost de burger dus veel meer dan de gemeente bespaart, tel uit je winst.
Ik ben een ouder wordende man, net 57 geworden, niet helemaal fit meer, en op winteravonden overvalt je dat wel eens. Dan heb ik het niet over het wat kalende koppie of de stijve knieën, maar over hoe wij, als gewaardeerde senioren, nog worstelen met sex. Ja, dacht ik vroeger, dat houdt wel op, maar in ieder geval voor mij is die rust (nog) niet gekomen. Nu heb ik niet te klagen, zou je zeggen, m’n bedje wordt nog leuk warm gehouden, maar toch zit ik er wel mee. Sex op leeftijd, mag het wel, kan het wel, hoe gaat het, waarom praat behalve Catherine Keijl en Oprah niemand er over of meesmuilt men direct over Viagra. Het weer, de politiek, maar over “dat je nog wat wilt” praten, dat hoort niet. Ik probeer dat wel eens, maar dan zit je snel als vieze oude man in de hoek. O, men klaagt, de dames in het verborgene, over dat er geen leuke mannen meer zijn, de mannen over hoe moeilijk het is nog wat leuks te versieren, maar echt open, nou nee. Op mijn leeftijd wil je best sex, heb je de obligate koppeling met “liefde” wat gerelativeerd en sta je dus eigenlijk meer open voor wat leuke contacten, wat experimenteren (als ik het nou niet doe, dan nooit meer!) . Ik wil de komende 20 jaar eigenlijk ook nog wel meetellen, sexueel dan, als NVSH-generatie is me dat toch min of meer beloofd. Amsterdam was ooit een stad waar dat best wel kon, het stadhuis was wat dat betreft onder vorige colleges vaak een gezellige boel, maar het wordt moeilijker, het mag niet meer, wethouders springen niet meer uit de band. Of komt dat omdat ik m’n ogen nog niet heb laten laseren en ik het allemaal niet meer zo helder zie en m’n vingers te stijf zijn om me mobiel chattend en sms-end in het dating gebeuren te werpen?
Er is geen super-minister van natte voeten of global warming gekomen, verkeer en waterstaat moet voldoende zijn, geloven ze in Den Haag. Kop in het zand, of redden we het wel met wat dijken ophogen en wat meer pompen? Het schijnt er van af te hangen of de ijsmassa van Groenland nu wel of ziet smelt, zegt Al Gore. Groenland groen betekent dus natte voeten en Amsterdam is kwetsbaar, eigenlijk alle kustprovincies. Maar lang voordat het water komt, breekt natuurlijk een economische paniek uit, ik vind het eigenlijk verbazend dat de onroerend goed prijzen hier niet onderuit gaan, wat is een huis in Ijburg waard als Nederland bij Amersfoort begint. Ik denk dat de opwarming van de aarde nu al een economisch probleem is en mogelijk zelfs een echte crisis gaat veroorzaken, lang voordat het water serieus gaat stijgen. Nu al zie je dat het wegblijven van sneeuw in de Alpen duidelijke gevolgen heeft voor de onroerend goed waarde van hotels en huizen daar. Dergelijk schokgolven in de economie werken door. Dat zagen we ook bij de millennium Y2K (bit bang) gekte, die angst veroorzaakte wel degelijk een dip en pig-cycle (economische golfbeweging) in de ICT en daarmee de aanzet gaf voor een wereldwijde recessie. Dat gaat ook met de klimaatpaniek gebeuren, via onroerendgoedprijzen, de waarde van goud of omdat regeringen onbesuisde maatregelen gaan nemen. Het is de angst die gaat heersen. De emotionele chantage-campagne die nu door de media waart en door Al Gore zo magistraal is opgezet, maakt de mensen bang. In zekere zin terecht, want het klimaat loopt uit de hand, maar het is maar de vraag of daar wat aan te doen valt. Kunnen we niet beter gewoon het hoge land gaan opzoeken en rekening houden met palmbossen op de Veluwe?
Kunt u al video kijken op uw mobiel, dat ding gebruiken om te betalen voor parkeren of er je bloeddruk mee meten. Wat gisteren toekomstmuziek leek, is morgen al weer verouderd, de techniek gaat zeker qua meeneemspul enorm vooruit. Of we er echt wat aan hebben is de vraag, maar meer en sneller en mooier, dat gaat maar door. Wel betalen, en dat valt de telecommunicatie-operators nog weel eens tegen, zo moeten ze nu video-per-mobiel voor eene habbekrats aanbieden omdat niemand er echt voor wilde betalen. Maar zo wen je eraan, en over een paar jaar is dat zakding nog veel mooier, krachtiger en is het niet alleen camera, muziekspeler, portemonnaie, TV-kijkdoos en communicatiewonder, maar vast ook identificatieding (via biometrische scanning), privé archief , zakdokter en sex-tool. Technisch geen probleem, alleen qua privacy, veiligheid en wettelijke status zie ik het allemaal uit de hand lopen. Big Brother is dan Little Brother, lekker in je binnenzak of uiteindelijk op een chip in je oor of zo, maar wel helemaal transaparant, voor de overheid of voor de degenen die hun auteursrechten willen bewaken en dus allerlei grapjes gaan inbouwen om je te controleren, digital rights management heet dat en via Nokia, Apple of Microsoft krijgen we dat simpel opgedrongen. Wat dat betreft is eigenlijk nieuwe wetgeving nodig, nieuwe licentievormen en nieuwe exploitatie-modellen. Nadenken over de rechtmatigheid van clip&click en een nieuw model van checks&balances, feitelijk is er behoefte aan een heel nieuwe model voor wat dan deftig intellectuele eigendom heet.
Zijn we klanten of alleen maar sukkels die je geld kunt aftroggelen? Onnozele zielen die er gewoon intrappen als TNT (uw weet wel, de Post van vroeger) u wel laat weten dat er een prijsverhoging is, maar zorgvuldig verzuimt te vermelden dat je voor het buitenland niet 72 cent per brief moet plakken, maar slechts 67 cent. Er is naast het priority buitenland tarief van 72 cent, dat op alle brievenbussen staat namelijk ook een standaard tarief van 67 cent. Dat vermeld men wijselijk maar niet en als je postzegels wilt kopen van 67 cent zijn die nauwelijks te krijgen. Melken, dat is het devies, Amsterdam verhoogt de parkeertarieven met veel meer dan de inflatie en in het centrum betaal je nu 4 euro 60, een tarief dat eigenlijk een uitzondering zou zijn, maar nu toch vrij breed wordt toegepast. Wie gaat nog gezellig bij vrienden in de stad op bezoek als het allemaal zo duur is? Bij de Beurs van Berlage pakken ze het ook leuk aan, de toegangsprijs voor de Bodies tentoonstelling is 20 euro, maar standaard komt daar 2,50 reserveringskosten bij, en op geen enkele manier lukte het me om daar onderuit te komen, ook al sta je er voor de deur. Bodies kost dus 22,50, een forse prijs voor Amsterdammers beneden de armoedegrens en daar zijn er helaas erg veel van. Maar het plukvee is ook weer stemvee, laat bij de verkiezingen voor Provinciale Staten van je horen! Veel alternatieve keus is er niet, maar het is een kans om nog eens duidelijk te maken wat u wilt. Of geeft u de moed op, omdat neo-links Balkenende IV toch eigenlijk net neo-rechts is en er weer niets verandert met plucheklevers aan de macht?
Hoop doet leven, maar wanhoop brengt vertwijfeling en depressie. Re-integratie blijkt niet te werken en dat diskwalificeert Aboutaleb nogal als potentieel minister, maar eigenlijk vind ik dat niet het ergste. Het hele CWI (ex-sociale dienst) beleid van de gemeente is toch een grote zakkenvullerij. De hoofdverdachten van het Banenmarkt-schandaal bijvoorbeeld zijn vrijwel allemaal bij door het de gemeente heel duur betaalde adviesbureau Boer&Croon terecht gekomen. Wethouders van Amsterdam sanctioneerden een heel eng huiszoekingsbeleid en verdenken iedere uitkeringstrekker van fraude, maar keken niet naar wat aan hun kant van de streep gebeurde. Waar ik me kwaad over maak, zijn die tienduizenden slachtoffers van dit beleid. Mensen die gedwongen, want anders korten we je uitkering, in een traject zijn beland. Opleiding, cursussen, stages, vage gesprekken, sensitivity training, alles duur betaald, die mensen is hoop gegeven. Hoop die nergens op sloeg, alleen maar op d e inkomsten van de nooit geocntroleerde re-integratiemaffia. Verbazende bedragen, waanzinnige beloftes over werk, ik hoorde de verhalen om me heen, schreef erover, iedereen wist het. Pas nu, veel te laat, blijkt het, net als met die Banenmarkt, een echt zootje, een corrupt zootje denk ik en Aboutaleb komt er nog mee weg ook. Maar wie denkt aan de mensen die in dat traject een belofte hoorden, hoop hadden, een nieuw leven wilden beginnen. Zij staan met lege handen, depressie, psychosomatische klachten, wat dat nog gaat kosten in geld en menselijk leed, dat zien we niet in de mooie plannen van de PvdA.
Komt er een grote crisis? Dat is de vraag die veel mensen bezighoudt, want hoe zit het met de klimaatverandering, de opwarming van de aarde, het opraken van de olievoorraden, het stijgende water, de verschuiving van de aardas, de zon op hol? De film van Al Gore, het Stern Review rapport, de voorspellingen van de Hopi indianen, het einde van de Maya katun in 2012, de Kali yuga van de hindoe wijzen, samenzwering zus en doomsday scenario zo. Iedereen voelt wel dat er iets broeit, het weer is echt van slag en de wereldvrede is met een dreigende oorlog tegen Iran steeds meer een illusie, maar wat gaat er echt gebeuren. In 1998 voorspelde ik dat de millennium-crisis voornamelijk een psychologisch fenomeen zou zijn (de Bit-Bang), dat de echte schade zou ontstaan door een vertrouwenscrisis en inderdaad heeft de varkenscyclus in de ICT (grote schommelingen) toen in 2001 en 2002 ook de hele economie aangetast. Dat gaat, vrees ik, ook nu gebeuren met dat klimaatgedoe. Nu al is de onroerend goed waarde in de Alpengebieden door het uitblijven van sneeuw met honderden miljarden euro’s gedaald, die schok gaat via de hypotheken en banken ook onze economie aantasten. En wanneer beseffen huizenkopers en investeerders dat Amsterdam zeer kwetsbaar is en je beter hoog en droog kunt investeren. Het stadhuis denkt misschien na over een fysiek rampenplan, voor als het water komt, de economische paniek komt echt eerder en wie maakt daar een noodplan voor? Of zijn de grote boys al lang bezig zich terug te trekken?
Is de politie te vertrouwen? Een vraag die me steeds bezig blijft houden, niet alleen omdat ik in het contact met de Hermandad enige trauma’s heb opgelopen, maar omdat ik steeds weer geconfronteerd wordt met de schandalige manier waarop het apparaat zichzelf dekt en vrijpleit. Het is niet alleen de hoofdcommissaris en Cohen, die van deze stad een politiestad hebben gemaakt en nog steeds verder gaan, en leuk de statistiek misbruiken om zich op de borst te slaan. Het zijn ook de agenten op straat en de mensen in het veld die ondertussen hun vrijheid misbruiken, de macho uithangen, burgers a priori als criminelen of terroristen behandelen, aanklachten verzinnen, proces verbalen vervalsen of doen verdwijnen, de steeds geringere regels van de strafvordering aan hun laars lappen en vooral zorgen dat klachten daarover onder het tapijt worden geveegd. Ik maak dat zelf mee, valse verklaringen die men gezamenlijk afstemt om onder klachten uit te komen, in het uiterste geval beschuldigt men de klagende burger en de door de politie zelf vet betaalde en dus zeker niet onafhankelijke zogenaamde klachtencommissie speelt het spel mee. Toestanden waar je niets aan kunt doen, en mensen zoals de Nijmeegse Louis Seveke die er wel wat aan deden werden raadselachtig uit de weg geruimd. Daarom, met enige zorg over m’n eigen veiligheid, mijn vraag aan de burger; stuur me emails over situaties waarin u oploopt tegen corruptie, valse verklaringen, fascistoïde gedrag, machtsmisbruik door het apparaat, de overheid, de politie, justitie. Info@heavenonearth.nu
Een nieuw jaar en goede voortekenen, al zal het wel weer warm worden, maar daar wennen we wel aan, zo’n moesson-zomer en op ’n terrasje zitten in october. De economie gaat goed, veel mensen weer aan het werk, en een kabinet zal er ook wel komen, Balkie is nog niet aan z’n einde. Qua vrijheid leveren we steeds meer in, ik denk dat we in 2010 allemaal een chippie hebben, loslopende burgers, Cohen moet er niet aan denken, je zou eens een potentiële terrorist niet kunnen uitpeilen omdat ie z’n afgeluisterde mobieltje van z’n batterij ontdoet.We moeten meer nadenken, schijnt de burgemeester op de Nieuwjaarsbijeenkomst van de gemeente ook gezegd te hebben. Niet dat ik dat uit zijn mond hoorde, als kritisch columnist wordt ik voor zoiets niet uitgenodigd, maar de tekst staat op internet. Verbinden, thuis voelen, maar vooral de schaduwkanten van de vrijheid houden Cohen bezig. De drang om je ergens helemaal thuis te voelen heeft ook valkuilen, citeerde hij Safranski: ‘zij kan leiden tot conformisme, tot totalitarisme, tot fundamentalisme, allemaal vormen van “angst voor vrijheid”. Dat vind ik knap gevonden, in één zin de twee tegenpolen bij elkaar brengen en er ook nog een soort verantwoording voor het Amsterdamse terreurbeleid (fouilleren, razzia’s, invallen sociale dienst, illegalenjacht met kopgeld) uit halen. Een terrorist, dat ben jij, jij die je hier thuis wil voelen, maar de vrijheid dus (?) niet aankan en dan moet de overheid je maar op voorhand opsporen, aanhouden, opsluiten, isoleren. Sterke structuren wil Cohen, sterke instituten, burgers voor burgers, ik proef heimwee naar de corporatieve staat. Onze burgemeester voor nog 4 jaar besloot met een oproep tot nadenken, tijd nemen, diepgang. Ik hoop met u dat de Amsterdamse politici dat in hun oren knopen en voor 2007 niet zozeer meer nadenken, maar voordenken.
Het Amsterdams Ballongezelschap, zeg maar de supportgroep van Ruigoord, houdt eens per jaar een groot feest in Paradiso. Niet zomaar een feest, maar een gebeuren, een happening, meesatl met een kritisch-ironische boodschap voor de gevestigde orde. Dit jaar was het thema “Zero Intolerance”, omdat Amsterdam ondertussen zo’n enge stad aan het worden is. We zijn allemaal verdacht, mogen op straat en in de tram, maar als je uitkeringstrekker bent ook in je slaapkamer ondervraagd, gefouilleerd en gekoeioneerd worden. Uitsterfbeleid coffeeshops, aanpakken prostitutie en rafelrandondernemers, de goed doorrookte Ruigoord hippies maakten er een mooi feest van met kritische liedjes en sketches. Eén kreet viel me op, er liepen wat lieden rond in quasi-uniformen van de Vreemde Dingen Politie. Een leuke woordspeling, maar trefzeker de vinger leggend op de angst die bij veel burgers ontstaat voor “vreemde” mensen, “vreemd”gedrag. Als brave burger moet je het toch melden als je buurvrouw een burka gaat dragen, wat veel is aangekomen rond het middel of te veel Turkse Pizza’s eet. De Vreemde Dingen Politie, dat zijn wij, Cohen’s burgers voor burgers, opletten of er niks vreemds gebeurt, want dat is gevaarlijk, dat kan een terrorist zijn, of misschien wel een illegaal. Spioneren, kliklijnen, camera’s, Big brother, angst regeert, media zijn dienstbaar aan propaganda leugens, 1984 is here! Niet lachen, als er al geen meldnummer is voor vreemde dingen dan komt het er vast snel!
De radicalisering van onze samenleving neemt onrustbarende vormen aan, maar dat heeft twee kanten. De overheid radicaliseert ook, ook met stevige machtsmiddelen en met steun van dikgesubsidieerde lippendienst media als AT5. Men wijst op de gevaarlijke Marokkaanse jongeren, Cohen praat over de schaduwkanten van de vrijheid (angst voor vrijheid) en men neemt anti-radicaliseringsambtenaren aan. De angst wordt aangewakkerd, er worden a priori schuldigen gekweekt, traditionele burgerrechten worden steeds verder weggestreept, maar “het gezag” wast de handen in onschuld. Dat je als Marokkaanse jongere in een uitzichtloze fuik leeft, dat de overheid zelf het probleem van gebrekkige opleiding, verwaterd ouderlijk gezag en maatschappelijke isolatie niet heeft ingezien, dat je dus opstandig wordt en kijkt naar wat wel zin aan je leven kan geven, dat is toch niet onlogisch. Men noemt het radicalisering, maar het is polarisering en ik heb er ook geen oplossing voor.
Een van de fundamentele problemen is dat men steeds meer de
goeden onder kwaden laat lijden. Niet langer is het beleid om zo min mogelijk
goeden lastig te vallen, nee we willen vooral de kwaden pakken. Daarvoor is
alles blijkbaar geoorloofd. Fouilleren, digitale controle, cameratoezicht,
discriminatie op basis van uiterlijk, nieuwe strafvormen als levenslange
isolatie en maatschappelijke uitsluiting, alles kan. Maar hoe lang kun je
mensen behandelen als terroristen voordat ze terrorist worden. Als Samir A en
de Hofstad-groep leden uit de gevangenis
komen, zijn ze vast geneigd om wat zij als onderdrukkers zien eens even aan te
pakken. Maar weer oppakken dan, met een of andere smoes of er weer een agent
provocateur op loslaten, of worden we wijzer.
Waar is de barmhartigheid van Amsterdam toch gebleven? Verdonk heeft een premie gezet op het oppakken van illegalen. Mooi verhuld als prestatiecontract met de politie en Cohen bagatelliseert dat, het zou gaan om 1% premie voor een breder spectrum van politietaken. Maar met zo’n 5000 politiemensen komt dat voor Amsterdam toch mooi neer op zo’n 2,5 miljoen euro. En als we aannemen dat Amsterdam toch wel de helft van de beoogde 12000 illegalen gaat oppakken, is dat per kop toch mooi zo’n 400 euro. Heel wat meer dan de ƒ 7,50 die in de oorlog aan kopgeld voor Joden werd betaald, een wat extreme vergelijking die Ad van Liempt maakte, maar die me toch erg raakte. Want hij stelde ook, dat dergelijke premies het slechtste in de mens losmaken en dat vrees ik ook. Want wat doet hoofdcommissaris Welten als ie aan het eind van het jaar zo’n vangstquotum net niet haalt? Dan is de laatste illegaal 2,5 miljoen premie waard en geloof me, dan houden ze iedereen aan. Ook vind ik, dat men het masker van het anti-terrorisme nu wel heel duidelijk laat vallen. Fouilleren, razzia’s, identificatieplicht, terroristen zijn er nooit mee gevonden, dus die smoes wordt nu ook niet meer gebruikt. Het gaat nu vooral om criminelen, overlastveroorzaker en mensen die illegaal werken (wat moet je anders als illegaal?) maar ach, als je toch controleert dan eigenlijk iedereen die illegaal in Nederland verblijft, zei Cohen hier tegenover vorige week. Amsterdam doet dus aan economisch zuiveren, maar aangezien het om heel beperkte groepen ook uiterlijk herkenbare rassen gaat, krijg ik er een heel nare smaak van in de mond. Als burger kun je hier weinig aan doen, maar ik krijg de neiging om me met een ster op m’n jas met daarop het woord “illegaal” bij Cohen te melden, want ik ben blijkbaar ook een illegaal. Ik sta namelijk nog achter artikel 1 van de Grondwet, dat luidt: “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.” Maar streven naar geluk, het geboorterecht van ieder mens, valt daar blijkbaar niet onder, u mag wel, zij niet.
Ik heb wat met computers, enerzijds zijn ze makkelijk en maken van alles mogelijk, anderzijds zijn het krengen die je leven gaan beheersen. Ik heb sinds de jaren van de Philips P2000 en de Commodore 64 met die dingen gewerkt en ook in de ICT branche veel geld verdiend. Maar er is altijd die twijfel, zijn mensen nou wel gelukkiger met zo’n PC voor hun neus, zo’n mobieltje in hun zak, een TomTom op het dashboard? Volgens onderzoek van de Duke universiteit in de VS is toenemend internetgebruik de oorzaak van minder vriendschappen, het aantal mensen dat aangeeft met niemand over belangrijke kwesties te kunnen praten is in twintig jaar verdubbeld. In ons land zijn er ook indicaties dat internet zo z’n donkere kanten heeft. Ruim dertigduizend leerlingen tussen groep zeven van de basisschool en de tweede klas van het voortgezet onderwijs lijdt aan internetverslaving, volgens onderzoeksbureau IVO. Uit het onderzoek onder 4500 leerlingen van de twee hoogste groepen van de basisschool en de twee eerste klassen van de middelbare school, blijkt verder dat 20 procent van de jongeren tussen de 11 en 15 jaar minstens één keer per maand slachtoffer wordt van online pesten. De vraag is of dat nieuws is, want schreef Saint-Exupéry niet in de Kleine Prins, lang voor Internet: “De mensen hebben geen tijd meer iets te leren kennen. Ze kopen dingen klaar in de winkel. Maar doordat er geen winkels zijn die vrienden verkopen, hebben de mensen geen vrienden meer.” Maar hij wist dan ook niets van dating sites en Hyves en MySpace, zeggen m’n kinderen dan.
In Amsterdam hebben we een commissie voor politieklachten, maar dat is een wassen neus. Als er klachten zijn worden die door de betrokken politieafdeling zelf onderzocht en die rapporteren dan aan die commissie, en zoals te verwachten vindt men zelden iets fout in de eigen gelederen. Eigenlijk zou je bij een klacht altijd aangifte moeten doen, maar dat wordt in de praktijk vrijwel onmogelijk gemaakt, men verwijst naar die commissie. Een wassen neus dus, een fopspeen voor de argeloze burger, maar het is nog erger. Als je een klacht indient over politieoptreden, waarbij je niet zelf slachtoffer of betrokken was, ben je niet ontvankelijk. Toen ik laatst bij een voetbalrel een poging tot ernstige mishandeling zag en daar een klacht over indiende, wordt die klacht dus per definitie niet onderzocht. Als je getuige bent van ernstig wangedrag, in mijn geval misdadig wangedrag door de politie, kun je dus nergens terecht. En de slachtoffers, ach die zijn illegaal, allochtoon en toch al in een bedreigde positie, dus die dienen zeker geen klacht in, dat durven ze vaak niet (meer). Dat betekent dat de politie feitelijk kan doen en laten wat ze wil, u als burger kunt ze niet op de vingers tikken, het systeem maakt dat heel slim onmogelijk. En als er soms toch iets fout gaat zoals de dood van Hans Kok in een politiecel, nu al 20 jaar geleden, dat is nog steeds niet echt helder. En op 31 mei 2006 ging het bijna weer fout, omdat men doktershulp weigerde aan een gearresteerde die anoniem wilde blijven(en dat mag!). Amsterdam politiestad, helaas kan ik dat uit eigen ervaring onderschrijven, en het wordt nog erger!
Wie wat te klagen heeft over de politie, kan naar de Commissie Politieklachten stappen. Die is ooit ingesteld door de gemeenteraad, maar op de website van de gemeente vindt je er bijna niets over, en wat er dan nog staat weet de commissie zelf niet eens. Sinds 1 maart 2004 is die commissie namelijk (korps)-intern, valt onder het regiokorps en de korpsbeheerder (Cohen), heeft de raad er geen invloed meer op en kan ik als journalist geen inzicht krijgen in de begroting van die blijkbaar dikbetaalde commissie. Klachten worden alleen intern onderzocht en afgehandeld, er is geen beroep, en als niet-betrokkene (slachtoffer) worden je klachten niet eens behandeld. Bovendien verbergt men die hele klachtenprocedure heel aardig. Ook op de website van de politie zelf is er alleen een summiere verwijzing, over de procedure is eigenlijk niets te vinden. Er is nu een situatie, waarbij de burger eigenlijk geen toegang heeft tot een onafhankelijke commissie, waarbij klachten worden behandeld door de betrokken afdeling of wijkteam, en er alles aan wordt gedaan om klachten in de doofpot te soppen (te bemiddelen of af te handelen heet dat dan). Ik heb sterk het gevoel dat klachten hun repercussie hebben op de bonus van de het hele betrokken bureau of team, maar daar weigert men informatie over te geven, mijn ervaring is alleen dat men alles doet om de klacht maar ingetrokken of afgehandeld te krijgen. Het komt er dus op neer, dat de politie alleen zichzelf controleert en de burger en pers wordt afgescheept met “bewerkte”statistiek. We zijn sinds de dood van Hans Kok in een politiecel dus alleen maar achteruit gekacheld!
We hebben tegenwoordig een zomermoesson en extreem warme nazomers, iedereen voelt wel aan dat er iets mis is. Global warming, rijzende zeespiegel, klimaatveranderingen. Al Gore maakte er een film over en de milieubeweging praat ons een collectief schuldgevoel aan. Hoewel ik zeker geen voorstander ben van ongebreidelde groei en het verkwisten van onze fossiele bodemschatten denk ik dat de echte oorzaak van deze crisis niet komt door de mens. We maken het er zeker niet beter op, maar het zijn ontwikkelingen op kosmische schaal, met name de energiebalans en magnetische variaties (zonnevlekken) van de zon, die onze aarde en ons klimaat het duidelijkst beïnvloeden. Daar is historisch genoeg bewijs voor, onze aarde is (zelfs voordat er mensen waren) al door vele van dergelijke zonnecycli gegaan met soms zelf verschuivingen van de magnetische aardas. Nu maakt dat de zorg niet minder, het zit er in dat het allemaal nog veel erger wordt, maar dat lossen we niet op door onszelf de schuld te geven. Door te geloven dat we door maatregelen die op de schaal waar de problematiek werkelijk speelt (dus de energie van de zon en hoe die zich vertaald in klimatologische veranderingen) nauwelijks invloed hebben sussen we onszelf in slaap. We moeten accepteren dat deze klimatologische crisis ons echt natte voeten gaat geven, zeker in Amsterdam en met plannen en maatregelen komen die daar op afgestemd zijn.
De verkiezingen komen er weer aan. Bij de vorige bleek dat die SDU-stemcomputers ondingen zijn, niet voldoen aan het Kiesbesluit, maar ambtenaren en stadsbestuurders hebben dat met vereende kracht en duidelijke leugens, onder meer van centrumbestuurder mevrouw Anne Lize van der Stoel, onder het tapijt weten te werken. Verder bleken te veel stembureau’s zich niet aan de procedure te houden, zijn storingen van de stemcomputers verdonkeremaand en bleken er ernstige onregelmatigheden met volmachten. Protesten hebben nauwelijks geholpen, de ombudsman heeft het echt heikele punt mooi ontweken, namelijk dat de burger zijn grondwettelijke recht om zich als individu, zonder partij, kandidaat te stellen, is ontnomen. De vraag, waarom dit allemaal onder het tapijt geveegd moest worden, zal wel nooit meer beantwoord worden. Ik denk, dat B&W en ambtenaren samen hier de hele domme en dure aanschaf van die stemcomputers (veel meer dan domme telmachines zijn het niet) afdekken en dat men ook in Den Haag heeft zitten suffen en de SDU (een voormalig staatsbedrijf) te veel gematst heeft. Maar er is hoop, u als burger kunt protesteren als er bij deze verkiezingen niet boven iedere stemcomputer goed zichtbaar en leesbaar een (papieren) kandidatenlijst hangt. Dat eist de Wet en u kunt en moet bij uw stembureau protesteren als dat niet het geval is. Bij papieren stemmen zijn de eisen overigens minder en moet de lijst alleen ergens in het stembureau hangen.
De radicalisering van onze samenleving neemt onrustbarende vormen aan, maar dat heeft twee kanten. De overheid wijst op de gevaarlijke Marokkaanse jongeren, laat enge filmpjes uitlekken van Samir A. en neemt anti-radicaliseringsambtenaren aan. De angst wordt aangewakkerd, er worden a priori schuldigen gekweekt, traditionele burgerrechten worden weggestreept, maar “het gezag” wast de handen in onschuld. Dat je als Marokkaanse jongere in een uitzichtloze fuik leeft, dat de overheid zelf het probleem van gebrekkige opleiding, verwaterd ouderlijk gezag en maatschappelijke isolatie niet heeft ingezien, dat je dus opstandig wordt en kijkt naar wat wel zin aan je leven kan geven, dat is toch niet onlogisch. Men noemt het radicalisering, maar het is polarisering en ik heb er ook geen oplossing voor.
Een van de fundamentele problemen is dat men steeds meer de goeden onder kwaden laat lijden. Niet langer is het beleid om zo min mogelijk goeden lastig te vallen, nee we willen vooral de kwaden pakken. Daarvoor is alles blijkbaar geoorloofd. Fouilleren, digitale controle, cameratoezicht, discriminatie op basis van uiterlijk, nieuwe strafvormen als levenslange isolatie en maatschappelijke uitsluiting, alles kan. “We want to go on with the program”, stelde George Bush en hij bedoelde dat Guantanamo Bay en marteling maar wettig gemaakt moet worden. Hoe lang duurt het voordat we dat ook hier gewoon gaan vinden?
Kleinschalige lokale media gaan me aan het hart, die zijn erg belangrijk voor het gevoel, dat de burger nog iets te zeggen heeft. Salto is daar met twee TV-zenders en heel veel radio een prima voorbeeld van, zeker de minderheden in Amsterdam vinden daar een breed podium. Kwalitatief misschien niet optimaal, maar het komt voort uit de mensen zelf, amateurs die radio en tv maken. Dat heet public access en dat was een verplicht nummertje op de zenderlijst. Maar wat blijkt nu, wie de digitale settopbox van UPC accepteert (je krijgt hem gratis maar er zitten dus addertjes onder het gras) kan Salto A1 en A2 niet ontvangen. Heeft iets te maken met digitalisering, maar blijkbaar hebben de Salto-directie, de wethouder Media, de APR Programmaraad en het Commissariaat van de Media zitten slapen, want dit betekent dat op termijn steeds minder mensen naar Salto kunnen kijken en die zenders feitelijk tot zwijgen worden gebracht. Alleen AT5 wordt wel digitaal doorgegeven en wilde de gemeente (Belliot) dat niet op stiekeme en corrupte basis aan UPC verkopen, dat daarmee dus feitelijk een echt monopolie zou krijgen qua lokale nieuwsvoorziening? Het is daarom wat wrang en mischien niet toevallig dat het nieuwe gebouw van Salto ook “De Zwijger”heet. Want misschien is de gemeente helemaal niet zo geïnteresseerd in vrije en onafhankelijke lokale berichtgeving en kopen ze Salto af met een mooi nieuw gebouw en nieuwe spullen. Dat betekent echter in de praktijk , dat de niet gesubsidieerde “aanbieders” zwaardere eisen voor hun kiezen krijgen en gaan afhaken. Vaarwel pluriformiteit!
Het valt me op, dat de definitie van succes in Amsterdam vaak erg politiek gekleurd is en cijfertjes vooral gebruikt worden om het eigen gelijk aan te tonen. Preventief fouilleren is een succes, niet omdat er zo veel vuurwapens gevonden worden, maar juist omdat er zo weinig gevonden worden. Dat de bezoekers en bewoners hiermee onnodig belast worden, de toeristen wegblijven en de sfeer in de stad met dat soort razzia’s verpest wordt is blijkbaar niet belangrijk. De burger die naar de rechter gaat om daar tegen te protesteren wordt neergezet als querulant die eigenlijk in de stad niets te zoeken heeft. B&W bewijzen hun gelijk graag met een handige greep in de statistiek, zoals nu weer met fietsendiefstal. Het percentage gestolen fietsen zou de afgelopen jaren gedaald zijn van 16 naar 10 en met trots meldt men dat er 341 gestolen fietsen zijn teruggevonden. Maar zoals ik die cijfers lees zijn er minstens een half miljoen fietsen in Amsterdam, werden er in 2005 meer dan 50.000 gestolen (en 23.315 door de overheid vaak onterecht en illegaal losgeknipt) en is je kans op terugvinden dus 0,6%, niet 1% zoals men rapporteert. En telde men mijn 5 gestolen fietsen mee, die gaf ik natuurlijk niet aan, ook niet op www.politie.nl. B&W stelt nu, dat door de gerichte aanpak (controle, stallen, registratie) het percentage teruggevonden fietsen tot 6% gestegen is de afgelopen maanden. Dat klinkt heel mooi; als dat heel 2006 doorgaat zou men dan 3000 fietsen terugvinden. Als dat lukt is het een wonder, goed werk, pluim op de hoed van alle instanties en de AFAC, de fietsenafhandelcentrale. Ik geloof niet zo in wonderen en gaat het aantal ingeslagen autoruiten dan nog hoger worden dan die 500 per week nu? En wat is er verder met de 23.656 (minus 341) in 2005 bij die AFAC aangeleverde fietsen gebeurd, waar precies bleven de bakken subsidie, hoeveel werden er via de fietsenhandel met leuke winst toch weer in circulatie gebracht?
Digitaal is beter, dat sprookje krijgen we steeds opnieuw voorgeschoteld. De echte muziekliefhebber weet dat we met de CD eigenlijk niet vooruit gingen, maar de consument geloofde in de promotiepraatjes. Digitale telefonie zou beter zijn, de onzinnig uitgegeven miljarden voor ISDN leverden een beperkte datastroom (64 Kbps) en die nieuwe VoIP internet-telefonie is (technisch) kwalitatief gezien knudde, maar lekker goedkoop en dus trappen we er in. Nu wordt digitale televisie ons opgelepeld als een stap voorwaarts - allemaal een gratis decoder - maar ook dat is technisch gezien en voor de aandachtige kijker een leugen. Men geeft op over DVD-kwaliteit, dat is een doorzichtig praatje, eigenlijk een slimme leugen. De bitrate waarmee bijvoorbeeld Digitenne (DVB-T) ons televisie brengt is maar 2 tot 3 Mbps (Megabits per seconde) en dat is belabberd. Ook UPC komt met het sprookje dat digitaal betere beelden oplevert, maar levert ook niet alle kanalen in de minimaal 5Mbps die nodig zijn om dat waar te maken. Digitaal heeft voor de transmissie (en dus vooral voor UPC) voordelen, er is minder ruis dan bij de vaak storingsgevoelige analoge kabel en je kunt meer (kwalitatief slechte) kanalen over dezelfde kabel sturen, maar met een gewone etherantenne krijg je vrijwel altijd een beter signaal. Zoals altijd is er een doekje voor het bloeden, tegen meerprijs gaat UPC je HDTV ofwel high definition televisie brengen, alleen is het even wachten op de HDTV programma’s van de omroepen. Rond het WK doet men daar wat aan, maar tegen de tijd dat alle omroepen in HDTV uitzenden zijn je dure decoder en speciale HDTV beeldschermen allang kapot.
AT5 niet op Digitenne en dus geen landelijke verspreiding. Reden voor een grote actie van onze plaatselijke moord&brand-zender, want dat kan toch niet! De dorpsruzies, het grachtengordel geneuzel, uit de rails gelopen trams, omvergereden pizzakoeriers moeten toch landelijk op de buis! Wereldstad Amsterdam telt toch mee! Helaas, slechts ene zeer gering promillage van de Amsterdammers steunde de actie, en liet zich daarmee voor het commerciële karretje van de zwaar gesubsidieerde gemeentezender spannen. Want daar draaide het natuurlijk om, de advertentie-centjes. AT5 landelijk betekent meer reclame-inkomsten, daar gaat het om, de rest is propaganda. De politiek vindt het best. Die laten AT5 maar klungelen, als ze zelf maar leuk op de buis komen en kritiek op de gemeente maar effectief wordt geweerd. Het is tenslotte de spreekbuis van de gemeente en ze zitten dik in de centjes. AT5 eens tegen het licht houden, daar wil men niet aan. GL-raadslid van Poelgeest regelde dit voorjaar in een mastermove AT5 (na de door Belliot frauduleus opgezette en mede door mijn actie afgeblazen overname door UPC) een blanco cheuqe voor 3 jaar. Men vindt het wel best, dat inhoudelijk AT5 niets meer voorstelt en dat TV-NH langzamerhand de markt pakt, want dat die twee samen moeten gaan is ook duidelijk, al zal het nog wel een paar directeuren kosten.
Terug naar het rode potlood, want die stemcomputers bleken toch niet te kloppen. Voor mij betekent dat niet terug naar af, maar een herstel van onze waardigheid als mondig burger, geen stemvee aan de knop. En voor Amsterdam ook een kans om die hele procedure van benoemen van voorzitters en leden van een stembureau ook eens tegen het licht te houden. Als er al sprake was van fraude en nalatigheid, dan was dat de vorige keer vooral een menselijke zaak, maar toen heeft men de klachten die ook ik indiende mooi in de doofpot weten te schuiven. Waar men nu in politie-actieweken tienduizenden controleert en duizenden weet te bekeuren voor futiele dingen en zoals in in het Parool stond er wel helemaal 4800 euro aan nalatige boetes is geïnd (’n dubbeltje per controle, echt een rendabele actie) kan er misschien een extra controleploeg op af? Gewoon een “mystery-stemmer” langs de stembureau’s laten gaan, goed laten rondkijken, en bijvoorbeeld een protest laten aantekenen, de vorige keer zijn dergelijke protesten en klachten niet doorgegeven en dat geeft te denken. De vorige keer bleek bij mijn steekproef dat maar liefst 80% van de stembureau’s een schriftelijk ingediende klacht niet in het proces verbaal hadden opgenomen en mijn klacht daarover bij het hoofdstembureau is nooit behandeld. Het gaat dus niet alleen om het rode potloodje, maar om betrouwbare mensen in de stembureau’s.
We mogen kiezen, met het oude vertrouwde rode potlood. Volgens mij zit er in die kleur ook een politieke boodschap, waarom geen groene of blauwe potloodjes, Balkenende had nu toch even iets kunnen regelen, een CDA-groen stempotloodje. Nu denk ik dat de burger toch iets makkelijker “rood”gaat stemmen, en dat is natuurlijk in het voordeel van Jan van de SP. Afgezien van alles ben ik blij, dat het woord sociaal tenminste in de naam van zijn partij nog overeind blijft, in Amsterdams gemeentejargon zou de SP eigenlijk de Partij voor Werk en Inkomen moeten gaan heten. We zijn tegenwoordig allemaal (neo-)liberaal, links is rechts en rechts is rechts, de onderkant van de samenleving moet maar voor zichzelf zorgen, liefst totdat je erbij neervalt (zou in 2040 de pensioengerechtigde leeftijd al 75 zijn?). Wat ik mis in al die politieke programma’s is het menselijke, het humane. Ik wil geen beter onderwijs, betere financiën, betere politie, want dat kunnen die politici weer naar eigen waan invullen. Ik wil ‘n humanere, menselijker overheid, ’n humaan asielbeleid, een waardige en menselijke politie en justitie. En ja, ik steun Jan, Marijnissen is de laatste tijd een veel rustiger, menselijker en zelfverzekerder politicus geworden, ik laat hem niet de laatste socialist zijn, de man die het licht van “samen” en “solidair” uit moet doen.
Een tijdje in een rolstoel geeft je nieuwe inzichten. Eigenlijk ben ik, zeker nu het eind van m’n ziekte in beeld komt, heel blij met die ervaring. Je kijkt anders naar de mensen, in zo’n stoel ben je vanzelf minder dominant (ja, ja, dat is m’n makke) en wordt je bijna automatisch wat vriendelijker bejegend. Heel leuk, op feestjes praat iedereen met je, en ik geniet van die meest oprechte belangstelling. Plotseling wordt die vaak wat holle vraag: “hoe gaat het met je?” een mogelijkheid tot een echt gesprek. Iets anders is dat je erg gevoelig wordt voor hulp, medelijden, je welwillend maar neerbuigend behandelen als een ondersoort. Als invalide wil je niet altijd en overal zo “geholpen” worden, je bent er trots op dat je zelf je karretje tenminste nog kunt rijden, de stoep op kan met wat manoeuvreren, zelf de deur open kunt doen, de lift in, je boodschappen kunt dragen. En in Amsterdam de brug op, wat een hoge krengen hebben we toch en die stoepen zijn wel erg hobbelig af en toe! Dat iedereen je dan als een ook geestelijk wat gestoorde begint te “helpen” is niet prettig. Ik hoef geen medelijden, geen lege gebaren, een glimlach is genoeg. Dat heeft met respect te maken, de ander even “zien”. Ik hoop dat ik als ik weer gewoon door Amsterdam kan lopen, dat besef me bijblijft. En als ik het vergeet, glimlach dan even naar me, dan weet ik het weer!
Journalisten, die de overheid betrappen (en dat doe ik vaak in deze column) lopen tegenwoordig het risico opgesloten te worden als ze hun bronnen niet verraden. Persvrijheid, het lijkt zo’n simpel begrip, een logisch gevolg van de vrijheid van meningsuiting. Maar alleen op een kistje in het park je mening uitdragen heeft niet zoveel zin, pas wanneer je die met veel anderen kunt delen, en dat doe je in de krant, via de radio of de TV, kun je steun krijgen, veranderingen bewerkstelligen of misstanden aantonen. Het is een basisrecht, maar net als andere vrijheden en verworvenheden van de verlichting raakt het in diskrediet en wordt opgeofferd aan de terreur van de veiligheid, onze nieuwe afgod. Niet dat het leven echt veiliger is, hoogstens angstiger, de overheidsterreur, het controleren en onderdrukken gaat steeds verder. Balkenende spreekt over normen en waarden en doet alsof het heel rationeel en logisch is dat we vrijheid inleveren voor veiligheid. Maar beseft onze arrogante bovenmeester wel dat bijvoorbeeld het idee van democratie en de bescherming van de zwakkeren geen logisch, geen causaal principe is, maar voortkomt uit de wereld van het idee. Plato en vooral Kant maakten duidelijk, dat die wereld niet rationeel is, dat vrijheid en dus democratie voortkomen uit de redelijkheid, uit metafysische en dus niet-rationele bron. Anders zou altijd de sterkste winnen en zou recht uit de computer kunnen komen. En omdat een redelijke, menselijke overheid nu eenmaal afhangt van het evenwicht der machten, is het betuttelen en gijzelen van de pers een stap te ver, want van gijzelen komt geselen, zoals Bush al zo duidelijk maakte. Gaan we terug naar de lijfstraffen en is journalistje pesten de juiste manier om een corrupte en intern verdeelde overheid, want daar gaat het om, op te schonen?
Wat betekent democratie eigenlijk? We hebben mogen kiezen en als er dan vooral duidelijk wordt, dat vooral de zittende club verliest, wordt dat oordeel van de burger vervolgens simpel aan de kant geschoven. De (vooral) heren in de Den Haag gaan het in de achterkamertjes wel weer regelen, van enige zelfkritiek of erkenning van gemaakte missers is geen sprake. Afrekenen, de schuldigen van JSF, Betuwelijn, Schipholbrand, “foute” steun aan de oorlog in Irak etc. etc. aan de schandpaal nagelen, welnee, zo doen we dat niet. De vertrekkende kamerleden vinden vast een leuke baan, de ministersploeg gaat zakkenvullen of mag weer terugkomen, verantwoordelijk stellen in de politiek is een spelletje, een ritueel. Journalisten mogen we gijzelen, falende ministers (en wethouders en burgemeesters) krijgen een mooi baantje. Voor mij is democratie niet de rationele gedachte, dat de meerderheid wint, dat is een natuurwet, maar gat het om de bescherming van de zwakken, om vrijheid, het respecteren van de vrije wil van de burger (en hem/haar daarom kunnen aanspreken op z’n verantwoordelijkheid daarvoor.) Democratie is een redelijk gevolg van het accepteren van de beperkingen van het rationele, het koude verstandelijke, het is de menselijke, ideële factor. Past dat wel bij het stiekem aan elkaar passen van wensenlijstjes, persoonlijke ambities en het geschuif met principes, dat schijnbaar onvermijdelijk is om tot een nieuw kabinet te komen?
Cohen is de niet alleen een superburgemeester, de reserve premier van een partij die de verkiezingen verloor, maar ook de moraalridder van Amsterdam. Weg met de wildplassers, de drugs, de wapens, de illegalen, de boeven en de terroristen, al is die laatste groep een soort bedacht excuus om weer eens flink op te treden, te fouilleren, razzia’s te houden en de allochtonen lekker op stang te jagen. Of het effect sorteert is niet goed te beoordelen, of de burger zich echt veiliger voelt of steeds banger maar z’n mond houdt en braaf knikt is een kwestie van gemanipuleerde cijfers. Er zijn minder klachten, maar wie klaagt wordt steeds minder gehoord en wie niet echt op z’n bek is geslagen mag niet meer klagen, wie agenten er op los ziet slaan heeft geen klachtrecht meer. Nu gaat Cohen ook de Wallen aanpakken. Generaties half-corrupte ambtenaren en politiemensen hebben het uit de hand laten lopen, het foute geld heeft er de macht, daar moet maar eens een eind aan komen. Dat klinkt stoer, net zo stoer als het oppakken van de Hells Angels, maar gaat het ook lukken? De juristen aan de “goede” kant blijken, keer op keer, niet opgewassen tegen de goed ingedekte “foute” ondernemers. Zou het niet verstandiger zijn als Cohen eerst z’n eigen stal eens schoonmaakt, samen met politie en justitie zorgt voor een effectief apparaat en niet met grove hagel gaat schieten. Want dat is wat er de laatste jaren gebeurt, in Amsterdam grijpt men naar veel te grove machtsmiddelen en ondermijnt daarmee eerder het vertrouwen van de burger (en de toerist) dan dat het werkelijk veiliger wordt. Het klinkt wat opportunistisch, maar wat is Amsterdam zonder hash, hoeren, rafelranden en tolerantie, dan zijn we internationaal gezien toch niet meer dan een suffig regionaal provinciestadje. Cohen wil een “schone”stad, ten koste van een levende stad, maar laat ie dan burgemeester van Madurodam worden.
Column 0ct 2006 : medicianale wiet
Ik ben geen voorstander van recreatief gebruik van drugs, ook niet van soft drugs. Te veel mensen die ik ken roken iedere dag een jointje en in het algemeen heeft dat geen positieve uitwerking. Natuurlijk, ze zijn minder agressief, stoken geen onrust meer, maar er komt weinig uit hun handen, hun levensenergie lijkt afgetopt. Ik geloof wel, dat incidenteel en dan ritueel of psychotherapeutisch gebruik van bepaalde middelen mensen op het goede pad kan helpen, ze over de heuvel van het innerlijk schouwen kan helpen en kan doen “ontwaken”. Dergelijk gebruik is van alle tijden en alle culturen, maar dat iedere dag of ieder weekend maar een pilletje doen, daar wordt een mens niet beter van, denk ik. Toch heb ik onlangs m’n mening over marihuana moeten herzien, in de zin dat ik uit eigen ondervinding toch moet erkennen, dat wat hash of wiet medicinaal unieke eigenschappen heeft. In mijn geval kun je de pijn bij reuma bestrijden met allerlei pilletjes en symptoombestrijdende middelen zoals prednison, die echter veel bijwerkingen kennen. Ze dempen wel de pijn, maar nemen ook de koorts weg en dat is nu net het genezingsproces, dat je eigen lijf gebruikt om de ziekte de baas te worden. Pijnstillers zonder koortsdemping zijn er niet, of je moet morfine of iets dergelijks gaan gebruiken. Maar nu blijkt een jointje wel kalmerend en pijnstillend te werken, zonder die bijwerkingen of koortsremming, dat was even een openbaring. Ik werd me wel iets meer bewust van m’n angsten, maar het effect was duidelijk positief. Het werkt dus, in gevallen waarin de “normale” medicijnen het eigenlijk af laten weten. Bekering, dus!
Armoede, Amsterdam gaat er weer iets aan doen. Te veel mensen die onder, op of net boven het bestaansminimum leven, men wil hun situatie wat verbeteren. Ook de daklozen krijgen weer de belofte, dat ze op termijn allemaal onderdak krijgen, maar die belofte heb ik al van zoveel wethouders gehoord, die is net zo loos als de afbrokkelende gevel van het stadhuis, waar de rode steentjes in groten getale uit vallen. Arm en rijk groeien verder uit elkaar. Iedereen op de rand van het bestaansminimum weet dat je met de euro’s van tegenwoordig minder kunt kopen dan met de guldens van vroeger, dat je meer betaald voor basisvoorzieningen, dat de tram, je paspoort en benzine voor je brommer veel duurder zijn geworden. Arm zijn is bikkelen, arm zijn is weer afzien, een menswaardig bestaan is voor een bijstandsmoeder met een paar kinderen nauwelijks haalbaar. Wat me opvalt is dat het allemaal is vervat in koude, koele, zogenaamd duidelijke cijfertjes en statistieken. Maar armoede is niet alleen een kwestie van geld, je kunt heel arm zijn en toch rijk aan vrienden, aan buren en een omgeving waarmee je deelt en samen iets doet aan de situatie. Armoede is niet alleen dat bedrag op je giro, maar ook dat buurthuis dat gesloten werd, je koffiehuis dat nu gerenoveerd een telefoonwinkel werd, die renovatie die je uit buurt verdrijft, de Sociale Dienst die nu heel “cool” Dienst voor Werk en Inkomen heet, een gemeentelijke begroting waar het woord sociaal niet meer in te vinden is. Ik vind het jammer dat Amsterdam die armoede zo cijfermatig benadert, wat aalmoezen geeft om er van af te zijn, maar zich niet echt bekommert aan wat het leven zo rijk zou kunnen maken, gemeenschapszin, sociale cohesie, kleinschalige, lokale initiatieven. Daar kan met weinig geld en veel goede zin de “gevoelde”armoede echt worden aangepakt.
September 2006
Ik zit weer eens een tijdje in een rolstoel, met sarcoïdosis, een soort reuma en dan val je in handen van het systeem. Mijn ervaringen zijn niet erg positief. De vertrouwde familiedokter, de huisvriend en vertrouwenspersoon is verstrikt geraakt in het nieuwe zorgstelsel, alles efficiënt maar dus ook minder menselijk. De huisdokter is buisdokter geworden. Ons eerstelijns aanspreekpunt zit te veel achter de beeldbuis van zijn/haar z’n PC, moet ieder consult en behandeling nu administreren en is daarmee vooral een soort ziekenfondsklerk aan het worden. Daarmee is er minder tijd voor het menselijke, huisbezoeken worden zeldzaam, en bij noodgevallen buiten kantoortijd verval je in een heel systeem van weekenddiensten, vervangers en moet het wel heel ernstig zijn wil er iemand aan je bed komen. Word je ziek buiten de stad of heb je geen vaste huisarts, en dat komt in Amsterdam natuurlijk veel voor, dan is het helemaal moeilijk, dan is het van kastje naar muur en terug en raadt men je meestal maar aan, flink wat pijnstillers te nemen en per taxi naar het ziekenhuis te gaan, doodziek of niet. De huisarts is een specialisme geworden, zegt men, maar de patient (ja ik dus om het even persoonlijk te maken) ervaart de moderne huisarts als een soort poortwachter, die of ie wil of niet, de regeltjes moet toepassen, vooral checkt of je wel verzekerd bent, en voor complexe welvaartsziekten is dan weinig aandacht. Stress, ongezond eten, straling, slechte lucht, angst, steeds meer allergie, eczeem, astma, reuma, ziektebeelden die niet eenvoudig te benoemen zijn en waarvoor symptomatische behandelingen slechts tijdelijk resultaat geven. Misschien is de boodschap dat we maar zelf moeten gaan buisdokteren, via internet, maar of dat verstandig is?
Augustus 2006
Ik heb wat met computers, enerzijds zijn ze makkelijk en maken van alles mogelijk, anderzijds zijn het krengen die je leven gaan beheersen. Ik heb sinds de jaren van de Philips P2000 en de Commodore 64 met die dingen gewerkt en ook in de ICT branche veel geld verdiend. Maar er is altijd die twijfel, zijn mensen nou wel gelukkiger met zo’n PC voor hun neus, zo’n mobieltje in hun zak, een TomTom op het dashboard? Volgens onderzoek van de Duke universiteit in de VS is toenemend internetgebruik de oorzaak van minder vriendschappen, het aantal mensen dat aangeeft met niemand over belangrijke kwesties te kunnen praten is in twintig jaar verdubbeld. In ons land zijn er ook indicaties dat internet zo z’n donkere kanten heeft. Ruim dertigduizend leerlingen tussen groep zeven van de basisschool en de tweede klas van het voortgezet onderwijs lijdt aan internetverslaving, volgens onderzoeksbureau IVO. Uit het onderzoek onder 4500 leerlingen van de twee hoogste groepen van de basisschool en de twee eerste klassen van de middelbare school, blijkt verder dat 20 procent van de jongeren tussen de 11 en 15 jaar minstens één keer per maand slachtoffer wordt van online pesten. De vraag is of dat nieuws is, want schreef Saint-Exupéry niet in de Kleine Prins, lang voor Internet: “De mensen hebben geen tijd meer iets te leren kennen. Ze kopen dingen klaar in de winkel. Maar doordat er geen winkels zijn die vrienden verkopen, hebben de mensen geen vrienden meer.” Maar hij wist dan ook niets van dating sites en Hyves en MySpace, zeggen m’n kinderen dan.
Handhaven, controleren, repressie, iedere dag is er wel weer een nieuwe matregel die onze burgerlijke vrijheden beperkt. En het gaat ver, erg ver, als het uiteindelijk niet de rechter maar de ombudsman moet zijn die protesteert tegen routinematig anaal en vaginaal onderzoek van bepaalde reizigersstromen op Schiphol. Politie, douane, overheid, maar ook de veiligheidsdiensten die bij disco, voetbalstadion maar iedereen gaan fouilleren, het gaat te ver. O ja, de veiligheid en als je niets te vrezen hebt dan kun je je toch rustig in je onderbroek laten grijpen? Ik denk dat we (want wie protesteert er nou eigenlijk nog behalve Ferry Colon, dus we zijn medeschuldig) uit het oog verliezen waar het om gaat. Criminaliteit keer je niet door meer sloten, het gaat om minder boeven. Als iedere Amsterdammer extra sloten aanbrengt, wordt er dan minder ingebroken? Hoeveel boeven zijn er eigenlijk boef-af geworden door al dat fouilleren? Hoe meer mensen gemarginaliseerd worden, tot een randbestaan gedwongen, buiten het systeem gesloten, uit de uitkering gegooid, opgesloten, a priori schuldig geacht worden, hoe meer boeven er komen. Die lopen los of moet je opsluiten, allebei hele dure oplossingen. Criminaliteit en terrorisme ontstaat ergens door. Als je het mij vraagt is het vooral een reactie opgeroepen door de neo-imperialistische politiek van de VS, maar ook hier zijn we intolerant, onaardig, discriminerend, staan martelen toe door onze krijgsmakkers en vergeten o zo snel dat niemand als boef of terrorist geboren is.
Allochtonen krijgen minder snel kanker, naarmate ze minder deelnemen aan onze “westerse” levensstijl, blijkt uit onderzoek. Ze maken ook minder kans op een baan, maken hun school vaker niet af, krijgen minder betaald, hebben wel weer meer last van endemische ziekten, maar dat van die kanker was een leuke opsteker. En laten ze vooral hun “mediterrane” voedingspatroon vasthouden, zeggen de medici, dat blijkt gezonder. Ja, olijfolie is beter dan gehydrogeneerde transvetten waar wij ons sinds Unilever’s Blueband mee volproppen en allergisch voor worden, beter dan de oerhollandse kaas en melk, waar ons spijsverteringssysteem na je 7e jaar eigenlijk niks mee kan. En wat meer groente, wat rustiger leven, minder stress, dan krijg je minder kanker, dat durf ik als niet-medicus ook wel te onderschrijven. Maar wat me dan opvalt in zo’n onderzoek is dat de voor mij meest voor de hand liggende conclusie, namelijk dat moslim zijn invloed heeft op het oplopen van kanker, helemaal niet wordt genoemd. Turken en Marokkanen, toch merendeels moslim, eten niet alleen gezonder, maar nemen ook 5 keer per dag even de tijd om te bidden en contact te maken met het hogere in zichzelf, ze eten geen varkensvlees, koken meestal nog zelf en vasten een maand per jaar in de Ramadan. Geen alcohol, vaak groene thee die kanker zou tegengaan, stukken gezonder dus dan bier, fast-food, pillen, anti-depressiva. Waarom is de conclusie van dergelijk onderzoek niet dat onze “westerse” manier van leven baat zou hebben bij “allochtone” tradities.
Ik erger me soms aan wat de politie zich meent te mogen permitteren. Ze rijden rond alsof ze alles mogen, alsof voor hen geen regels gelden, en als de politietop dan praat over gebrek aan respect moet ik glimlachen, want respect is tweewegverkeer. Dat kun je niet afdwingen, dat moet je verdienen. Laatst hield ik twee agenten aan, die tegen het verkeer in de Singel opreden bij de Munt. Gevaarlijk, veel tegemoetkomend verkeer en verboden. Ik stak m’n hand op, maar maakte met m’n mobieltje ook een foto van die twee (fout) fietsende agenten. Ik vroeg ze vriendelijk of er misschien iets aan de hand was, misschien een ongeval waar ze naar toe moesten, nee, er was niets. En zij mochten daar rijden, de politie heeft overal ontheffing voor, toch. Nee dus, en ik mocht ook geen foto van ze maken, er ontstond zowaar een echt conflict en ik werd bedreigd met arrestatie, mee naar het bureau. Ach ja, hoe durfde ik iets te zeggen tegen de hoogmachtige politie en dan nog een foto maken, mee!! Ik identificeerde me, liet m’n perskaart zien, zij weigerden zich bekend te maken. Ik moest met m’n advocaat bellen, zij met hun chef en gelukkig was die man verstandig, dus liep het met ’n sisser af. Je mag politieagenten in functie fotograferen, vooral als zie iets fout doen, en je mag ze op hun fouten wijzen, als je durft dan (ik zou het u zonder perskaart en goede advocaat niet aanraden). Maar een klacht indienen, dat heeft geen zin, want als niet-betrokkene ben je niet ben je niet ontvankelijk bij de commissie politieklachten. Pas als ze je op je bek slaan of in een cel laten verbranden of verrotten zoals Hans Kok heb je recht van spreken, als je dat nog kunt dan.
Juli 2006
De oranjekoorts wijkt weer, er lijken relatief weinig slachtoffers gevallen, alleen de vaderlandse trots moest wat inleveren, maar vooruit, er komt wel weer een EK of WK. Toch is het opvallend, die warme verbroedering, dat bijna manisch saamhorigheidsgevoel, Nederland was even aan de oranje XTC-pil. We zijn een land van extreme stemmingswisselingen, maar dit voelde toch wel goed. Vreemd genoeg herinnerde de hele oranje gloed me aan de Kumba Mela’s in India. Daar komen om de zoveel jaar minstens 10 miljoen mensen samen, veelal ook in oranje gehuld en met in ieder geval voor mij net zo potsierlijke tulbands, slingers en hoofddeksels, om en masse een “dip” in de Ganges te nemen. Ook daar saamhorigheid, verbroedering, soms plechtige stilte, soms oorverdovend lawaai. Geen scheidsrechter, die je de schuld kunt geven als het feestje voortijdig eindigt, maar wel hetzelfde gevoel, samen, we gaan er voor. Skeptici kunnen dat afdoen als het brood en spelen fenomeen, de geregisseerde en vet uitgebate uitlaatklep voor onvrede en onzekerheid onder de mensen, voor velen was Koning Voetbal even God Voetbal. FIFA, Shiva, wat maakt het uit, als je daardoor je buurman de hand kunt reiken, glimlachen naar weer zo’n zotte kop met een nog zottere muts, weer even zonnig contact maakt met de wereld om je heen.
Het parlement wil Schiphol verkopen en het overheidsaandeel naar de beurs brengen, maar Amsterdam ligt, mijns inziens terecht, dwars. Zelfs de luchtvaartmaatschappijen waren tegen, maar blatante zakkervullers als Cerfontaine wisten ook de Eerste Kamer om te lullen. Welke baantjes, welke toekomstige commissariaten, welke beloftes waren daar voor nodig? Het persoonlijk belang van de Schiphol directie is overduidelijk en Den Haag wil centjes zien om de verkiezingen te kopen met leuke dingen voor de mensen. En de politici zien leuke baantjes, waarom denkt u dat een maximering van semi-overheidssalarissen er niet door komt, dat zijn de baantjes van de ex-politici! We verkopen al onze schatten, er bestaat geen nationaal bedrijfsleven meer, geen nationale trots, dat Deltaplan blijkt ook niet opgewassen tegen de rijzende zeespiegel. Fokker is weg, KLM is AirFrance, de beurs een filiaal van buitenlandse beurzen. En het gaat steeds weer fout, steeds blijkt de burger aan het kortste eind te trekken. UPC verdient schandalig aan de ambitie en domheid van toen wethouder Frank de Grave, nu weer dikbetaald op een ander kussen beland. De gemeente verkocht een paar jaar geleden nog 30% van de RAI voor 22 miljoen, een weggevertje omdat de RAI-grond aan de Zuidas een veelvoud daarvan waard is. Dus, Amsterdam, laat je niet chanteren en hou die invloed op je laatste pareltje.
Liquidaties zonder einde, echte boeven vrijuit, politici die alleen maar op dikbetaalde baantjes loeren, zakkenvullerij door het regentendom, maar als gewone burger wordt je alleen maar uitgeperst. Meer regels, meer handhaving, nu weer megaboetes als je iets op straat gooit, we zijn hard op weg naar het Singapore-model. De hele stad digitaal omcirkelen, alle verkeersbewegingen in de computer, de media aan banden, journalistiek aan de leiband van de minister, alles op orde, alles netjes, nergens roken, alleen van vrijheid is geen sprake meer. Wel vrijheid om te ondernemen, want dat is het paradoxale van het Singapore-model, economisch gaat het ze voor de wind. En wie zich houdt aan de regels, heeft toch niets te vrezen, begint ook hier het devies te worden. De zwijgende meerderheid wordt gebruikt om maatregelen door te drukken, die tien jaar geleden ondenkbaar waren. 2 man op een cel, dat kon toen niet, nu is 6 man blijkbaar een normale situatie en ik neem aan, dat martelen in Afghanistan tegenwoordig ook binnen de taakomschrijving van ons leger valt. Dus Cohen, reis eens wat minder naar Suriname en wat meer naar Singapore en kijk daar eens hoe de minkukels werkelijk leven en hoe angst voor het systeem hun leven verrijkt!
Juni 2006-
Hoe betrouwbaar zijn politici eigenlijk? De laatste tijd krijg ik daar als burger toch een nare smaak van in de mond. Gaat het om de baantjes, om de eer of toch om de centjes. Te veel ex-raadsleden zie je terug als stadsdeelwethouder, leuk salaris en minder aan je kop. Amsterdamse ex-wethouders krijgen altijd weer een leuk baantje, B&W is een soort burgemeestersklasje met Job als bovenmeester, nu weer met een bijna verse klas. De hier afgeserveerde Frits Huffnagel, altijd druk bezig met het netwerk (en de campagne voor Verdonk) is wethouder in Den Haag geworden. Daar letten ze minder op de centjes, blijkbaar. Laetitia Griffith is snel weer naar den Haag teruggegaan, is gewoon raadslid in Amsterdam een minderwaardig baantje, is ze ambitieus of speelt geld een rol? Of wil de VVD toch weer een excuus-allochtoon op die plek. Hirsi Ali was dat, maakte er een exhibitionistische en zwaar bewaakte Global Hirsi show van, maar was dus niet meer dan een economische vluchtelinge, die zich een verblijfsvergunning bij elkaar loog. En dat gedoe over de onderdrukte moslim-vrouw, was ze wel ervaringsdeskundige in dat opzicht en hoe zit dat dan met dat opkomen voor de besneden vrouwen uit Afrika? Neelie Kroes wast haar witte handen in onschuld, maar was al als minister druk bezig voor zichzelf een topbaan bij Schiphol of KPN te regelen en was toen uit eigenbelang bepaald gul met haar steun. Voor mij, en ik vrees voor veel Amsterdammers, zijn politici a-priori verdacht. Dat ben ik als burger in hun ogen ook, want ik mag weer een jaar lang gefouilleerd worden en met razzia’s uitgeselecteerd. Er is nog geen terrorist gevangen, nauwelijks wapens gevonden, maar wel (tegen de wens van Raad) in, illegalen.
Mijn computer is een onding aan het worden, altijd bergen spam die ik ook nog lees omdat ook u (sala@dealerinfo.nl) soms reageert, virussen, spyware, register-vervuiling, steeds grotere programma’s. Het ding staat de hele dag te zoemen en te blazen vanwege de automatische updates, scans, en misschien werkt m’n buurman gewoon lekker op mijn WiFi netwerkje, ik kan tenslotte ook in zijn gang kijken omdat z’n webcam signaal ook bij mij binnenkomt. Vroeger deed ik de post in tien minuten, keek de krant in een kwartier door, nu besteedt de gemiddelde Nederlander 1,5 uur per dag aan internet (en 3 uur aan de TV). Menselijk bezoek krijg ik niet veel meer, 4 euro per uur parkeergeld is toch wel erg veel (maar er is wel plek tegenwoordig, zou de middenstand daar nou bloij mee zijn?) en je fiets wordt in het centrum zomaar losgeknipt, maar chatten, msn-en en sms-en neemt dat over. M’n geheugen is knudde, maar alles staat toch op m’n mobiel, m’n website, m’n credit-card chip, we “outsourcen” ons geheugen en langzamerhand ons denken, we raadplegen een search-engine als we uit willen gaan of iets willen kopen. Is dat vooruitgang, is dat verrijking, is dat cybercultuur? Voor mij is die vooruitgang eerder armoede, het avontuur, de vondst, het genieten wordt vervangen door voorspelbaarheid, vervreemding, verslaving aan on-line zekerheid. Maar ja, ik kan ook niet zonder, ook dit stukje is digitaal geproduceerd.
Volgens allerlei onderzoeken zijn de Nederlanders best in technologie en dan vooral digitaal wonderspul geïnteresseerd. Niet iedereen natuurlijk. Trendbox maakte een verdeling in vijf categorieën, uitgaande van de emotionele en praktische binding met alles wat met digitale technologie te maken heeft. De categorieën zijn: Digiholics (17%), Techfans (30%), Bijbeners (21%), Digibeten (23%) en Digidon'ts (9%). Microsoft betaalde dat onderzoek en gebruikt het om haar klanten (bijna iedereen dus) over te halen weer een nieuwe versie van Office (Word, Outlook) te gaan gebruiken en een nieuwe operating systeem, Vista. Daarvoor heb je wel een snelle PC nodig, dus hup naar de winkel als je niet in de hoek van de achterblijvers, de digidon’t of digibeten wil zitten. In de digitale uitverkoop, meer voor minder, triple-play, digitaal wast witter, etc. wordt dat argument veel gebruikt, je moet toch zeker ADSL (2+), VoIP, DVB-T, IPTV, UMTS of meer van dat spul hebben, anders tel je niet mee. Helaas, anno 2006 zitten er niet meer uren in een dag, worden we gek van de reclame, is de harde schijf van binnen waarschijnlijk al overbelast, wordt je gek van dat mobieltje en wil ik helemaal geen snellere, betere, meer efficiënte PC. Ik wil alleen maar dat het ding weer net zo werkt als toen ie nieuw was, zonder rommel, pop-ups en snel. En dan maar geen digiholic, maar gewoon een analoog mens, niet zwart-wit eenen-en nullen, maar grijstinten en nuances.
Alles moet verklaard worden, alles moet een oorzaak hebben, over God, religie, geloof hoor je niet veel meer. Wie in God gelooft moet wel fundamentalist zijn, wie daar voor uitkomt “Ik zei de gek” een zonderling, wie zijn God als Allah aanspreekt heeft eigenlijk geen recht op Nederlanderschap insinueerde een voormalig parlementslid van wie dat recht nu ter discussie staat. Religie, het je verbinden met het andere, het buitenzinnelijke, het hogere, was ooit de basis van onze staat, van ons verzet tegen een ander, door Spanje opgelegd, Rooms geloof. We zijn ondertussen in handen gevallen van wetenschappers en filosofen, de ratio regeert, God is dood sinds Nietsche. We hebben, om met Martin Buber te spreken, de IK-GIJ relatie met de buitenwereld ingeruild voor de IK-HET relatie, we zijn objectief geworden. Helaas wel met voor velen een binnenwereld die zich niet verbonden voelt. In naam zijn we nog religieus, maar dat is niet meer de basis van onze politiek, alles wordt nu omgezet in geld of in de waarden van die pseudo-religie, het milieu. Vandaar dat men zo bang is voor die hele grote groep, die nog wel een geloof aanhangt, nog wel de voorschriften daarvan volgt, en in feite de overwinning van de rede niet aanvaard. Door hen is en blijft Amsterdam dus een religieuze stad, waar de meerderheid het IK-GIJ aanhangt, en daar hoor ik bij. Gelukkig!
Mei 2006
Ajax wint na een teleurstellend seizoen toch nog ’n beker en dus moet het Leidseplein zo nodig weer even worden afgebroken. Maandagavond 8 mei was het weer raak, rotzooi, vechten, vernielingen, gewonden, vandalisme en chaos. Ik was er bij en vond dat er in ieder geval was nagedacht over de strategie door de hoge heren van de politie. Ze lieten de Leidsestraat afsluiten om de dronken en muitende meute naar Marnixstraat en richting Vondelpark af te leiden. Als daar iets coulanter mee was omgegaan had dat goed kunnen werken, nu wekte het, nadat het echte feestje met erg veel geluid en gejuich over was, irritatie op. Met als gevolg behoorlijk geweld, waterkanon, honden, paarden, charges, klappen, stenen. Met veel koel blijvende politiemannen, vooral de “voetbal-club” in gele jassen en zonder knuppels hielden de gemoederen kalm, maar de ME zat hier en daar te agressief te wachten tot ze erop los konden. Bij busje 1412, dat vlak tegen een ander aan stond om de Leidsestraat af te dichten, wurmden een paar onschuldige voorbijgangers, die gewoon van het plein afwilden, zich om 20u50 tussen die busjes door. Daarom gingen de heren agenten in de bus even bewust met z’n tienen of zo heen en weer in dat busje, zodat die mensen bijna geplet werden. Heel gevaarlijk, er was nauwelijks ruimte, het risico dat iemands hoofd of borstkas daardoor gekraakt zou worden was niet denkbeeldig, en misschien juist wel de bedoeling. Maar zoiets is misdadig, de dienders in dat busje gingen ver over de schreef.
De huizenprijzen in Amsterdam blijven wonderbaarlijk genoeg redelijk op peil, voor koopwoningen zo tot 250.000 euro gaan de prijzen zelfs nog wat omhoog. Toch zie je geregeld executoriale verkopen en als je weet dat 25% van het zakelijk onroerend goed leeg staat zou er toch wel wat meer beweging in die huizenmarkt kunnen komen. Dat gebeurt niet en de huren worden - zelfs zonder de Dekker maatregelen - steeds hoger, iedere woning die leegkomt wordt fors duurder. Hogere huren betekent meer vraag naar koopwoningen, hogere huizenprijzen rechtvaardigen weer hogere huren, een mooi spelletje op kosten van de burger. Dat komt niet alleen doordat de gemeente nieuwbouw onnodig duur maakt, de vroegere woningcorporaties (nu commerciële ondernemingen met hele dure directies) hebben geen belang bij het oplossen van de woningnood. Er is een systeemfout in de woningmarkt geslopen en de makelaars spelen dat spel leuk mee. Al jarenlang worden de cijfers gemanipuleerd, woningen opzettelijk van de markt gehaald om de statistiek te manipuleren, en met name de NVM speelt kwalijke spelletjes. Ze schermen de website Funda af voor concurrenten, maar houden ook informatie over nieuwe objecten eerst even onder elkaar en voor de klanten van collega NVM-makelaars. Daardoor wordt een serieuze koper min of meer gedwongen om zelf een makelaar in de hand te nemen, en zo schuiven de NVM-makelaars elkaar de bal toe. Ten koste van de verkopende partij, die zo (zonder daarvan op de hoogte te zijn gesteld) maar een beperkte kopersmarkt bereikt. Potentiële kopers moeten 1,5% of meer courtage betalen om onder deze manipulatie uit te komen. Van twee kanten vangen, een oud-Amsterdamse traditie.
Is een asielzoeker ook een zielzoeker, heeft hij of zij wel een ziel, of ben je a priori een misdadiger als je naar mogelijkheden zoekt om beter te leven, je te ontplooien, te werken voor een menswaardig bestaan. Er komen er minder, de datamuur werkt steeds beter en we maken het politieke en economische vluchtelingen steeds moeilijker, heil Verdonk. Nederland krijgt een beetje de status van een moderne boevenstaat, waar vrijheid niet meer telt, men meewerkt aan martelen, levenslange isolatie via de achterdeur als straf is ingevoerd (zonder rechterlijk vonnis), inhumane toestanden in gevangenissen getolereerd worden, niet de rechter maar de minister van justitie bepaalt welke straffen en aanvullende straffen worden opgelegd en rechtszekerheid een illusie is. Nu gaan we ook (meeloop)-terroristen marginaliseren, uitsluiten van werk, (ziekte)-verzekeringen, vervoer, en uitkering. Er zijn nu dus Nederlanders die hun straf hebben uitgezeten maar eigenlijk per decreet van de minister levenslang krijgen (en hoe lang overleef je zonder geld, dokter, werk, huis?). Volgens het CDA moet dat ook bij criminelen maar gebeuren, pak ze maar flink en als hun familie ze dan steunt, zijn dat ook meteen terroristen. Dat je daarmee mensen tot paria’s maakt, rechtelozen, hopelozen, ziellozen en zo nog een paar echte aanslagen over je heen haalt, valt die goddeloze CDA-ers blijkbaar niet op. Voor mij is dit fascisme, de macht van het gezag misbruiken om mensen klein te houden, stuk te maken, maar wel schijnheilig kransen leggen bij het monument op de Dam.
Amsterdam zou graag een mediastad zijn. Media, dat is een leuke, creatieve, niet vervuilende branche waar goed verdiend wordt. Alleen blijkt de politiek steeds weer net niet te begrijpen dat je daarvoor ook “vrije media” nodig hebt. Men verkocht de kabel aan UPC en liet de burger betalen, maakte van AT5 een slaafse incrowdzender en liet Kleurnet van de buis drukken. Nu probeert men met het glasvezelnet Citynet weer een nieuwe impuls te geven, maar betrekt daar duidelijk monopolistische marktpartijen en de zakkenvullende regenten van de woningbouwcorporaties bij. Dat gaat niet goed, vrije toegang tot dat net is een illusie. Die toegang is nu net waar kleine mediaondernemers behoefte aan hebben. Net als bij het “grote” kabelnet van UPC, waar UPC de multicast-optie (omroepstijl digitale IP-televisie) voor zichzelf reserveert, zal het bij Citynet om de exploitatie draaien, er mag immers geen overheidsgeld naar toe vloeien. En met het beperken van de omroepfunctie (iedereen bereiken met weinig bandbreedte en datadebiet) verdien je meer, zo gaat het ook bij internet op nationaal niveau (voor de insiders, daarom treuzelt men met IPv6). Daarmee wordt de creatieve en economische motorfunctie van een netwerk op voorhand gekortwiekt en zitten we over een paar jaar wel allemaal met glasvezel tot in de huiskamer, maar moeten we dezelfde mediapulp bekijken. Al jaren zou er een mediaraad komen die dit soort dingen moet bekijken, maar daar zijn de wethouders huiverig voor, geen pottenkijkers in de mediaportefeuille, daar zitten te veel lijken in de kast.
Digitaal is beter, dat sprookje krijgen we steeds opnieuw voorgeschoteld. De echte muziekliefhebber weet dat we met de CD eigenlijk niet vooruit gingen, maar de consument geloofde in de pormotiepraatjes. Digitale telefonie zou beter zijn, de onzinnig uitgegeven miljarden voor ISDN leverden een beperkte datastroom (64 Kbps) en die nieuwe VoIP internet-telefonie is (technisch) kwalitatief gezien knudde, maar lekker goedkoop en dus trappen we er in.
Nu wordt digitale televisie ons opgelepeld als een stap voorwaarts – allemaal een gratis decoder – maar ook dat is technisch gezien en voor de aandachtige kijker een leugen. Men geeft op over DVD-kwaliteit, dat is een doorzichtig praatje, eigenlijk een slimme leugen. De bitrate waarmee bijvoorbeeld Digitenne (DVB-T) ons televisie brengt is maar 2 tot 3 Mbps (Megabits pers ecopnde) en dat is belabberd.
Ook UPC komt met het sprookje dat digitaal vetere beelden
oplevert, maar levert ook niet alle kanalen in de minimaal 5Mbps die nodig zijn
om dat waar te maken. Digitaal heeft voor de transmissie (en dus vooral voor
UPC) voordelen, er is minder ruis dan bij de vaak storingsgevoelige analoge
kabel en je kunt meer (kwalitatief slechte) kanalen over dezelfde kabel sturen,
maar met een gewone etherantenne krijg je vrijwel altijd een beter signaal.
Zoals altijd is er een doekje voor het bloeden, tegen meerprijs gaat UPC je
HDTV ofwel high definition televisie brengen, alleen is het even wachten op de
HDTV programma’s van de omroepen. Rond het WK doet men daar wat aan, maar tegen
de tijd dat alle omroepen in HDTV uitzenden zijn je dure decoder en speciale
HDTV beeldschermen allang kapot.
Het valt me op, dat de definitie van succes in Amsterdam
vaak erg politiek gekleurd is en cijfertjes vooral gebruikt worden om het eigen
gelijk aan te tonen.
Preventief fouilleren is een succes, niet omdat er zo veel vuurwapens gevonden
worden, maar juist omdat er zo weinig gevonden worden. Dat de bezoekers en
bewoners hiermee onnodig belast worden, de toeristen wegblijven en de sfeer in
de stad met dat soort razzia’s verpest wordt is blijkaar niet belangrijk.
B&W bewijzen hun gelijk graag met een handige greep in de statistiek, zoals
nu weer met fietsendiefstal. Het percentage gestolen fietsen zou de afgelopen
jaren gedaald zijn van 16 naar 10 en met trots meldt men dat er 341 gestolen
fietsen zijn teruggevonden.
Maar zoals ik die cijfers lees zijn er minstens een half miljoen fietsen in
Amsterdam, werden er in 2005 meer dan 50.000 gestolen (en 23.315 door de
overheid vaak onterecht en illegaal losgeknipt) en is je kans op terugvinden
dus 0,6% niet 1% zoals men rapporteert.
B&W stelt nu, dat door de gerichte aanpak (controle, stallen, registratie)
het percentage teruggevonden fietsen tot 6% gestegen is de afgelopen maanden.
Dat klinkt heel mooi; als dat heel 2006 doorgaat zou men dan echt 3000 fietsen
terugvinden, 10 keer zoveel als in 2005?
We krijgen OV-politie op de tram. Het GVB is er zelf niet blij mee, maar B&W zetten door, er komt een aparte OV-politiemacht om de openbare orde in en rond het Openbaar Vervoer te handhaven. 65 Politiemensen en 84 van Stadstoezicht die als politie gaan optreden (maar daarvoor dus niet echt gekwalificeerd zijn) nemen de taken vna het GVB op dat gebied over. Zwartrijders krijgen dus te maken met de steeds grimmiger politie Amsterdam-Amstelland, de cel wenkt. Pas op, bij twee zwartrijders met elkaars nummer in hun mobieltje en dezelfde MP3 muziek is al snel sprake van overtreding van artikel 120, lidmaatchap criminele organisatie! Het GVB vreest dat de trams stil worden gezet als men zo’n ernstige misdadiger (vanwege een paar euro) wil laten afvoeren en de vertraging voor rekening van de passagies zal zijn, maar B&W wil handhaven. Of zoiets efficiënt en rendabel is vraag ik me af, dat kost 10 miljoen die men vast aan NS, Connexion en GVB gaat doorverekenen, de passagier gaat dat wel merken in de ritprijs. Of moeten er zoveel bonnen worden uitgeschreven, dat het zichzelf terugbetaalt en is het gewoon weer moderne kaperij, een alternatieve belasting zoals die absurde parkeertarieven en geautomatiseerde snelheidsbonnen op plekjes waar iedereen toch te hard rijdt en er van echt gevaar geen sprake is?
Maar het brengt wel werkgelegenheid, lijkt me, waarom geen Ajax-politie, Bioscoop-politie, Discotheek-poitie, en een afdeling Stadhuis-politie die de zwervers daar kan aanpakken en leugenachtige wethouders in de gaten houdt.
De KPN heeft een nieuw logo en maakte daar een groot feest van. Een beetje overdreven om over een nieuwe start te praten voor een bedrijf, dat 8000 man kwijtwil en met 12000 man de service wil blijven bieden, die men vroeger met 20.000 man personeel deed. Maar nieuwe technieken, nieuwe tijden, een nieuwe slogan “KPN sluit je aan” en dus een nieuw logo. Dure presentatie in het Olympisch stadion, 4000 man op straat om het nieuwe logo in Den Haag te onthullen, maar wat een dubbele boodschappen. Want hoeveel van die juichende menigte KPN-ers komt nog echt op straat? En nieuwe klantgerichtheid, luisteren naar de behoeften van de gebruiker, de klant “gelukkig” maken en geen techtalk meer, hoera!! Op mij kwam het allemaal over als meer voor minder geld, meer met minder mensen, uitverkoopeconomie, niet meer investeren in innovatie en de klant masseren met multimediale boodschappen. En dan zo knullig uitgevoerd en heel duur maar prutserig gepresenteerd; topman Scheepbouwer stond voor een paas-kiezel uitvoering van het nieuwe logo, maar op papier bleek dat het meer paas-ballonnen moesten zijn. Lullig foutje bij zo’n miljoenenproject (hij noemde 100 miljoen voor het hele project) en als er bij de presentatie dan ook nog foto’s langsflitsen met een Getty Images watermerk (dus illegaal gebruikt) vraag je je af of Scheepbouwer de zaak echt wel in de hand heeft. Onze PTT is lekker commercieel het nog steeds Koninklijke KPN geworden, maar hun nieuwe gekleurde ballonnetjes vallen wel erg eenvoudig door te prikken. Armoede, klaarmaken voor verkoop aan Telefonica of Deutsche Telekom, dat proef ik eruit.
In de Amsterdamse politiek is het woord sociaal is taboe, dat is overal vervangen, meestal door de kreet “werk en inkomen”. In de begroting 2006 komt het woord sociaal in ieder geval niet meer voor. Misschien hoopt men, dat het slechte imago van de Sociale Dienst vergeten zou worden als men die voor veel Amsterdammers zo belangrijke instantie ook maar Dienst voor Werk en Inkomen zou noemen, kortaf DWI. Dat is al decennia lang een bestuurlijk rampgebied, traditiegetrouw geeft men altijd voorgaande wethouders de schuld, Aboutaleb zou het wel even beter doen. Maar op basis van een ACAM-verslag (de accountancy dienst van de gemeente zelf) over de rechtmatigheidscontrole (in het duale stelsel is er vanaf 2004 meer externe controle vereist) blijkt dat het DWI zo gebrekkig functioneert, dat men vreest voor een afkeurende accountantsverklaring. Er is een (te) hoge foutscore bij de Dienst en dat is een veeg teken, er klopt blijkbaar nog steeds niet veel van. Ze googlen daar wat af en gebruiken Suwinet om allerlei overheidsbestanden in te zien om bijstandstrekkers te pakken, maar maken blijkbaar nogal wat foutjes. Sinds het ‘verdonkeremaande’ fiasco van de Megabanenmarkt, waar 72 miljoen euro werd verspild en alleen B&W zelf het wel geslaagd (lieten) noemen is er dus blijkbaar niet veel verbeterd. Alleen krijgt dat maar een paar regeltjes in de verslaggeving van de gemeente en slaat men zich over andere onderwerpen zoals de aanpak van fietsendiefstal breeduit op de borst. Of moet ik dat ook als deel van de werk en inkomenspolitiek van B&W zien, het rondpompen van losgeknipte fietsen door de AFAC.
Hebben we geen waarnemers nodig van de VN bij onze verkiezingen, vraag ik me af? Gerommel met machtigingen, uitgestelde uitslagenvergaderingen, geen controle mogelijk op de stemcomputers, lijst 25 zonder naam, het democratische proces van het stemmen/vingeren is een aanfluiting geworden. In Amsterdam is, flagrant in strijd met het Kiesbesluit waarin duidelijk staat (Art. J15-3 en Art J18-2) dat de volledige lijsten van kandidaten boven het stempaneel bevestigd moeten zijn en wel bij elke stemmachine, dat duidelijk niet gebeurd. Maar de voorzitter van het Centrale Stembureau Amsterdam vond het, toen daar tegen geprotesteerd werd, wel genoeg, dat dat ergens in het stemlokaal die lijsten hingen. Protesten daartegen bij de voorzitters van diverse stembureaus werden in 80% van de gevallen ook niet, zoals de wet dat eist, genoteerd in het proces-verbaal. Ook dat werd weggewimpeld, ga maar naar de Raad van State, zei hij. Corrupt, ondeskundig, partijdig, dom of omgekocht? In ieder geval een leuk stukje manipulatie, want sinds 7 maart 2002 kun je helemaal niet meer in beroep, en mag de gemeenteraad nu zelf beslissen of men dit soort fundamentele overtredingen van de Kieswet maar accepteert. En bij de grote overwinning van de PvdA, waarbij Aboutaleb door 'n overweldigend aantal voorkeurstemmen de echte lijsttrekker Asscher degradeerde tot meeloper, gaat die bijna-meerderheid van de raad echt z'n positie niet riskeren door de verkiezingen ongeldig te verklaren. Kortom, een gestolen verkiezing, een ontwikkelingsland of supermacht waardig.
AT5 is in december niet verkocht aan UPC, op zich was dat een leuk succesje. De PvdA ging toen overigens niet overstag vanwege de argumenten of omdat het dossier vol misleidingen, leugens en regelrechte leugens zat. Ze waren gewoon bang voor een referendum in de aanloop naar de raadsverkiezingen, waarin de PvdA dan de deal met UPC moest verdedigen. De gemeenteraad heeft tijdens dat debat de kans om de lokale nieuwszender nu eens goed op de rit te zetten niet benut, maar blind en zonder zelfs maar een formele aanvraag of evaluatie een forse subsidie toegekend. Men wilde hoofdredacteur van Zwam blijkbaar te vriend houden, weer met het oog op de raadsverkiezingen. Eens kritisch kijken naar de manier waarop AT5 de afgelopen jaren de kluit belazerde, nooit verlies leed maar altijd heel zielig de raad chanteerde, dat wilde noch B&W, noch de raadsleden. Klachten bij het integriteitsbureau over oplichting, fraude en misleiding door AT5 directie, ambtenaren en de wethouders gingen de prullenbak in. Een gemiste kans, blijkt achteraf. Nu is de AT5 redactie zelf in opstand is gekomen en heeft directeur/hoofdredacteur van Zwam en z’n compaan Stekelenburg min of meer de tent uitgejaagd. Wordt het geen tijd voor onderzoek naar het mediawanbeleid?
P.S. m’n oudere columns vindt u op www.net.info.nl)
Ik wil weg! Weg uit een stad en een land waar je niet meer gaat stemmen, maar vingeren. Op een machine, die fundamenteel ingaat tegen de grondslagen van onze democratie. Het grondwettelijk principe is (of was??) dat je op personen stemt en niet op lijsten of partijen, maar de computer laat dat niet toe. Eerst de partij, dan pas de persoon. En niemand maakt zich daar druk over, de hele Raad liet het zich voorspelen en niemand zag in, dat zo lijst 1 en 11 en 21 onredelijk bevoordeeld worden en gedreven personen zoals Luud Schimmelpennink eigenlijk geen kans meer hebben, de Partij beslist. Het komt ze wel goed uit, de bobo’s ten stadhuize, zo likt men zich tot wethouder of burgemeester. Ik wil weg uit een stad, waar de erfpacht alleen nu al ongeveer overeenkomt met de huur van een soortgelijk object 5 jaar geleden, maar de minima er niet op vooruit gingen, in feite steeds verder achteruit hollen. Weg uit een stad, waar je 4 maal 130 euro boete betaalt als je wegrijdt met 4 mensen in de auto en niet direct je gordels vast hebt, op grachten in de stad waar het maar de vraag is of een veiligheidsgordel daar zelfs niet meer risico betekent. Weg uit een land, waar vrijheid van meningsuiting ofwel niet meer mag, ofwel uiterst eenzijdig is. Weg van dat groeiende fascisme van een overheid, die laat chanteren, koeioneren, discrimineren, onmatig privatiseren, de burger uitpersen met steeds hogere lasten en wel ver weg oorlog laat voeren voor een democratie en rechten die hier steeds meer verdwijnen. Maar kan iemand me alsjeblieft vertellen waar ik naar toe moet?
Wanneer een telecombedrijf tussentijds de condities van een
contract wijzigt, is dat een geldige reden voor de klant om dat contract te
beëindigen. Die situatie speelt vooral bij mobieltjes, want daar zit je vast
aan een bepaalde periode en ‘n bepaald contract vanwege het gratis toestel. De
rechter heeft daar duidelijke uitspraken over gedaan, contracten mogen niet
zomaar tussentijds en zonder instemming gewijzigd worden. De gemeente
De uittocht begint. Duizenden Amsterdammers verlaten Nederland, zo blijkt uit recente cijfers. Voor het eerst in jaren vertrokken er in Amsterdam veel meer mensen naar het buitenland dan er kwamen (3000). Ik had dat al gemerkt, veel Amerikaanse vrienden vinden het niet meer leuk hier, jonge Marokkanen gaan terug omdat hun land “aardiger”is geworden, Turken beginnen een op Nederland gerichte call-centers in Instanboel, Amsterdam is blijkbaar z’n aantrekkingskracht, z’n magische en tolerante uitstraling aan het kwijtraken, het politiek klimaat verzuurd, we zijn een politiestad aan het worden. Er vertrekken vooral veel allochtonen, het zogenaamde inburgeringsbeleid komt tenslotte neer op immigratiebeperking en feitelijke discriminatie van genaturaliseerde Nederlanders. Ik zie die uitstroom de komende jaren nog veel groter worden, tienduizenden gaan vertrekken, veel ouderen, maar ook ambitieuze, actieve, goed opgeleiden en ondernemende jongeren gaan weg. Nu kun je zeggen dat met name remigratie van allochtonen goed uitkomt, er komt ruimte op de woningmarkt en meer banen voor de achterblijvers, maar op termijn hebben we hier wel degelijk arbeidskrachten nodig en de energie van die jonge ondernemende mensen. En welke mensen komen nu nog wel naar Amsterdam, dat zou ik wel eens willen weten. Zijn dat vooral EU-klaplopers, hordes minkukels, verslaafden en zielepoten die men vanuit Oost-Europa nu maar bij ons dumpt en kan dumpen, omdat men zonder enige vorm van inspraak dat Europa maar groter en groter wil maken?
We stonden op de Dam, een paar duizend mensen, afgelopen zaterdag, 11 februari 2006. Er was een protest demonstratie vanwege de cartoons van de profeet Mohammed, maar daarom was ik daar niet. Ik stond daar omdat ik bang ben, omdat deze hele oorlog tegen de Islam uit de hand begint te lopen. Ik stond daar om te laten zien, dat geloof en vrijheid samen kunnen gaan, dat respect voor elkaar eist dat we tenminste luisteren, en ik stond daar niet alleen. Verstandige mensen, mensen die begrepen dat deze demonstratie niet ging om wat domme afbeeldingen, maar om de legitimiteit van het zijn, de vrijheid je eigen normen en waarden te beleven. Natuurlijk er was tumult, domme kids die stoer deden, zich lieten opjutten, maar ook heel veel mensen, ik zag de buurtvaders ingrijpen, die duidelijk maakten dat geweld niet gepast is. Het was jammer, dat de politici, vlakbij vierde de PvdA haar 60-e verjaardag (en mocht Aboutaleb de token-allochtoon spelen), niet even de tijd namen om te laten zien, dat er in dit land nog vrijheid is om je mening te laten horen en dat de politiek dat recht erkent. Cohen had geen toestemming gegeven -is hij de joeldemo na Theo’s dood vergeten?- en zelfs een oproep doen uitgaan om niet te demonstreren. Het waren de mannen en vrouwen van het Vredesdetachement van de politie die de eer van Amsterdam hooghielden. Duidelijk, helder, maar respectvol, op 11 februari stond ik aan hun, aan onze kant. Niet slap gedogen, maar zichtbaar zijn, begrijpen en bruggen slaan.
Ieder jaar geeft de gemeente Amsterdam een nieuwjaarsreceptie en dan laat men zich even van z’n beste kant zien. Hoogtepunt is de nieuwjaarstoespraak van de burgemeester. Dit jaar (2006) mocht ik, eigenlijk persona non grata ten stadhuize, ook komen luisteren, maar dan alleen omdat ik die toespraak dan ook op de lokale televisie (Salto) zou uitzenden. Is het niet absurd, dat AT5 miljoenen subsidie krijgt, maar zo’n boodschap die toch voor iedere burger van belang is niet op de buis brengt en ik, als lullige Salto vrijwilliger nog moet betalen ook om dat uitgezonden te krijgen! Maar goed, de burgemeester deed z’n best, liet vooral positieve geluiden horen, opbeurende woorden, prees de gaande wethoudersclub en wat die allemaal niet voor goeds hadden gebracht, bij zo’n gelegenheid kun je hem niet kwalijk nemen dat ie het allemaal wat rozig voorstelt. Een van die wapenfeiten was dat de Sociale Dienst nu Dienst voor Werk en Inkomen heet, dat past blijkbaar beter in deze tijd. Maar ik kreeg daarbij toch even een nare smaak in de mond, hebben we nu in Amsterdam het woord “Sociaal” geofferd aan de neoliberale ethiek, iedereen moet werken voor z’n brood? Geen barmhartigheid en samen delen meer, maar ik proef een andere ondertoon, dat vreselijke “Arbeit Macht Frei” als motto, als politiek correcte insteek. Ook in de begroting 2006 komt het woord sociaal niet meer voor, en ik vrees dat er ook geen wethouder van sociale zaken meer komt. Dat is beangstigend, de sociaal-democratie wordt stilzwijgend opgeheven, het woord sociaal in Amsterdam is voor B&W (PvdA, VVD & D66) blijkbaar een historisch begrip geworden.
De regering wil dat Schiphol naar de beurs gaat. Het is al een onafhankelijk bedrijf, maar nu wil men de aandelen, die deels in handen zijn van de gemeente Amsterdam, naar de beurs brengen. Het merendeel van de Amsterdamse gemeenteraad is daar tegen (de VVD is voor). Men wil, mijns inziens terecht, greep houden op een activiteit die zo’n invloed heeft op de werkgelegenheid, het milieu en de rol van Amsterdam als internationaal knooppunt. Maar er spelen andere belangen mee, de schatkist wordt zogenaamd beter van die verkoop, al denk ik dat de burgers dat net als we zagen bij bij UPC, KPN, Nuon en andere geprivatiseerde nutsvoorzieningen, uiteindelijk dubbel en dwars betalen. Nu al is Schiphol absurd duur en veel te commercieel. De brand toonde wel aan, dat je niet alles kan en mag uitbesteden, maar dat gaat bij een nog verder geprivatiseerd Schiphol vast gebeuren, dan wordt winst het hoofddoel. Bovendien zijn de motieven van voorstanders van privatisering, met Schiphol-directeur Cerfontaine als vaandeldrager, niet helemaal helder, Cerfontaine bleek erg gevoelig voor wat in z’n eigen zak vloeit. Er moeten keuzes gemaakt worden, willen we Schiphol nog verder laten groeien, nog meer dan die 30.000 vluchten en 3 miljoen passagiers per maand, maar blijkbaar ook veel vliegtuigen die alleen even goedkoop kerosine komen tanken. En alle aandelen naar de beurs, dan lopen we het risico dat net zoals Air France de KLM opslokte en we over een paar jaar geen nationale luchtvaartmaatschappij meer hebben, een buitenlandse club ook Schiphol overneemt en gebruikt als hub/doorvoerknooppunt, waarbij Amsterdam wel de lasten maar niet de lusten krijgt.
We hebben in Amsterdam commissies en bureaus, die zich zogenaamd bezighouden met het zuiver houden van het ambtelijk apparaat. Er is een Commissie Politieklachten, een Bureau Integriteit en een Ombudsman. Ik heb het gevoel dat die ombudsman functie nog wel hout snijdt en in ieder geval open staat voor wat de burger te klagen of te vragen heeft. De Commissie Politieklachten is een farce, brave juristen die voor het feitelijk onderzoek van wat er mogelijk door en bij de politie is misgegaan afgaan op onderzoek door de eigen afdeling of district en de directe meerdere van betrokkene(n). Het Europese gerechthof heeft laatst al een uitspraak gedaan dat bij ernstige situaties zoals een agent die iemand doodschiet, onderzoek door het eigen korps niet mag. Maar in Amsterdam mag dat, zo is destijds de dood van Hans Kok in ’n cel ook nooit echt opgehelderd en worden klachten nog steeds stelselmatig onder het tapijt gewerkt. Ieder keer dat ik persoonlijk te maken heb met die Commissie Politieklachten gebeurt dat, ik heb ondertussen een heel dossier. Ook het Bureau Integriteit is een fopspeen, want als je als burger ergens corruptie, fraude of aperte leugens tegenkomt, wordt er pas een onderzoek gestart als dat door de raad of intern door de gemeente wordt aangevraagd. Een klacht over PvdA-wethouder Belliot die zo apert zat te liegen over dat schandalige AT5/UPC dossier kan daarom niet in behandeling worden genomen. En wie ten stadhuize maakt zich sterk om daar nog iets aan te doen?
VVD-Wethouder Griffith (in naam liberaal) vindt dat op schoolpleinen alleen nog maar Nederlands gesproken mag worden, maar het “Rotterdamse Model” staat wel ter discussie. Dat komt erop neer, dat van overheidswege in bepaalde situaties, zoals op de markt, alleen nog maar Nederlands gesproken mag worden. Niks geen Berberse onderonsjes, Turkse bakkerspraatjes, dat zou wel eens over fundamentalistische, misschien wel terroristische zaken kunnen gaan. En iedereen moet, oudkomer of nieuwkomer, toch Nederlands leren, dus het bevordert de integratie, is de gedachte. Volgens mij kan dit helemaal niet in Europees verband, en als Fries of Limburger wordt je mooi gediscrimineerd en mijn brabbeltaaltje met m’n kleindochter mag vast ook niet meer. Ik wordt het ondertussen zat, een overheid die steeds meer burgerlijke vrijheden inperkt, ons via ons mobieltje al overal kan traceren, naspeuringen kan doen naar ons telefoneren, emailen en surfgedrag, zonder meer m’n huis binnenvallen met ’n smoes over wapens, mijzelf zonder aanleiding kan fouilleren, het gaat steeds verder. Schrijven over revolutie, kritiek op de overheid of het systeem, oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid, het is nu strafbaar! Wanneer komt de Thought-Police (Orwell 1984, destroy language, destroy rebellion) die bepaalt wat we (nog) mogen denken? Het CDA (!) wil serieus de vrijheid van godsdienst en vrije meningsuiting beperken, veiligheid vraagt immers offers? Of hebben ze gelijk, zouden zonder die vrijheid van meningsuiting van Gogh en Fortuijn niet vermoord zijn en wij allemaal brave burgers geworden? Ik vind dat we afglijden, dat de Jaren Dertig herleven, ik voel de fasces (de roeden van het gezag) in m’n nek!
Een honderdjarige die nog fris en helder een congres toespreekt dat gehouden wordt vanwege zijn verjaardag. Dat kom je niet veel tegen en omdat het gaat om de ontdekker van LSD, de Zwitserse chemicus Albert Hofmann, is het heel bijzonder. LSD is een verboden drug, maar volgens velen ook een wondermiddel in de behandeling van psychische problemen, prof. Bastiaans gebruikte LSD bij de behandeling van oorlogstrauma’s. Met LSD begon de psychedelische revolutie, waar vrijwel iedere Amsterdammer op z’n minst wel eens aan geroken heeft en waar, in mijn visie, veel te weinig serieus onderzoek naar is gedaan. Ik heb zelf boeken geschreven over paddo’s en een psychedelische matrix opgesteld, een soort periodiek systeem van psychedelische substaties en eigenschappen, dus ik ga ook naar Albert’s verjaardag. Hij is niet alleen een unieke wetenschapper, maar vooral een tolerant mens, een op het oog wat stijve Zwitser, die me vaak ontroerde door z’n inzicht, z’n wijsheid en z’n vriendschap. Hij is het levende bewijs, dat er ook goede kanten kunnen zitten aan verboden vruchten en dat je geen grenzen moet stellen aan wetenschap en het zoeken naar de diepere waarheid.
Op 21 december besloot de raad dat AT5 niet verkocht gaat worden aan UPC. Dat is een gewonnen slag, maar tegelijk werd wel mijn referenduminitiatief over deze zaak op een duistere manier getorpedeerd. PvDA en Groen links waren eerst wel voor referendabiliteit, maar draaiden om toen duidelijk werd dat ze daardoor hun voorkeurspositie in de redactionele aandacht van AT5 tijdens de komende raadsverkiezingen riskeerden. De VVD hield haar rug wel recht, maar Cohen manipuleerde de behandeling en voerde het onderwerp van de agenda af. En dat is jammer, want door zo’n referendum zou duidelijk geworden zijn, hoe geheimzinnig, achterbaks, manipulatief dit soort deals door de gemeente worden afgehandeld. De burger zou zich dan kunnen uitpreken over dat dossier vol leugens, verdraaiingen, foute cijfers, eenzijdige condities, maar alles geheim, alles achterkamertjes. Met name de rol van de AT5 directie is zeer bedenkelijk geweest, men chanteerde de gemeente, loog de raad voor en dat, volgens oud AT5 OR-voorzitter Paul Damen, al jaren lang. Zijn onthullingen worden binnenkort openbaar. Ondertussen ga ik toch maar naar de rechter, want het blijkt dat met name de burgemeester hier weer een van z’n eigenwijze interpretaties aan de raad voorspiegelt en die blijken toch keer op keer geen steek te houden.
De burgemeester probeert om de gevaren die deze stad in zijn visie bedreigen aan te pakken. Terrorisme, verloedering, onveiligheid, hij maakt zich daar zorgen om en is ook aangesteld om daar wat aan te doen. Hij zoekt daarbij steeds, dat gaf hij zelf toe, de grenzen van de wet en z’n bevoegdheden op. Nu blijkt dat hij daarbij in heel veel gevallen te ver gaat, de afgelopen weken waren er een reeks rechterlijk uitspraken die aangaven dat Cohen te ver was gegaan. Fouilleren, spandoeken, auto’s doorzoeken, verstoren, losknippen van fietsen, hij werd steeds serieus op de vingers getikt. Ik krijg daarbij de indruk, dat onze burgervader af en toe maar wat roept, zo bleek z’n advies over de spoedeisendheid van het AT5 referendum niet gehonoreerd te worden door een commissie van juristen, in feite weer een rechterlijke tik op de vingers. Ik vind dat als een rechter een uitspraak doet, het van bescheidenheid en wijsheid zou getuigen als Cohen dat dan naar de geest interpreteert. Niet, zoals hij nu doet, gauw en bijna overhaast weer nieuwe verordeningen en regels afkondigen met wat meer onderbouwing, maar die feitelijk op hetzelfde neerkomen zoals bij dat fouilleren. Het lijkt erop, dat we een burgemeester hebben die moeite heeft het hoofd te buigen voor de regels en zelf dan maar de beugel optilt als z’n eigen gedrag niet door de beugel kan.
Geheim, vertrouwelijk, kabinet, op het stadhuis gaan heel wat stukken rond waarvan de burger of zelfs de gemeenteraad de inhoud niet mag zien. Soms gaat het om gegevens, die werkelijk niet de straat op mogen, bijvoorbeeld omdat de privacy van betrokkenen in het geding is. Maar vaak, te vaak, wordt dat stempel gezet op stukken die alleen maar lastige gegevens bevatten, zaken die men liever niet publiek maakt. Bij de referendumkwestie rond AT5 is dat al heel duidelijk, alles wordt vertrouwelijk gestempeld zodat de burger zich geen goed beeld kan vormen over wat er nu precies in de achterkamertjes geregeld werd. En waarom, de zogenaamd geheime bedrijfsinformatie bestaat bijvoorbeeld uit een balans, die het bedrijf toch verplicht is via de kamer van koophandel openbaar te maken. Openbaarheid van bestuur wordt zo een lachertje, wie kan zich een referendum met publieke debatten en discussie voorstellen over een kwestie waarvan alle stukken geheim zijn. Democratie met een blinddoek. Ze zijn er goed in, want we weten bijvoorbeeld wel dat Siemens de ‘piepende’ Combino’s herstelt, maar wie draait op voor de kosten aan de rails die ook harder slijten en waaraan steeds meer onderhoud nodig is? Of waarom Schiphol voor de passagiers zo duur wordt? Veel mensen hebben last van vlieglawaai van Schiphol, maar blijkbaar is de kerosine daar zo goedkoop dat zelfs de martelvliegtuigen van de CIA er voor omvliegen.
Onze burgemeester doet heel democratisch, maar zoekt voortdurend de grenzen van de wet op en wordt dan teruggefloten. Dat zou ook kunnen gebeuren als de raad z’n advies (vorige week hier tegenover) volgt, om het referenduminitiatief niet te honoreren. Want de voorgenomen verkoop van AT5 aan UPC rammelt, juridisch, mediatechnisch en qua financiering.
In zijn column geeft de burgemeester toe dat een referendum door Chellomedia (UPC) een ontbindende factor kan zijn. Er is dus een afspraak geaccepteerd, waarmee de burger buitenspel staat, want UPC kan het afblazen als dat referendum er toch komt. De raad wordt dus voor het blok gezet, als ze een referendum toelaten, gaat de deal misschien niet door. Daarnaast is het spoedeisend, zegt de burgemeester. Toen ik in 1995 bij de verkoop van de kabel ook met voldoende handtekeningen klaarstond, was spoedeisendheid ook het argument. Wethouder de Grave wilde snel verkopen, met het geld maakte hij de Amsterdamse boekhouding zogenaamd gezond en kon ie naar Den Haag. Die verkoop van de kabel toen bleek desastreus, we betalen ondertussen als burger mee dan het dubbele en UPC bleek qua service en administratie een ramp. De burgemeester stelt ook dat de gemeenteraad AT5 niet volledig wil financieren, maar zou nu wel moeten instemmen met een verkoop. Die verkoop kost de komende jaren noch steeds veel geld, de bruidsschat voor UPC bedraagt in totaal 20 miljoen. En een referendum kost 6 maanden, geen 10. Waarom doet de gemeente geen aandelenemissie aan het publiek, dan kan AT5 gewoon Amsterdams blijven en als publieke omroep doorgaan en valt AT5 niet in handen van mediatycoons John Malone en Rupert Murdoch.
De gemeenteraadsverkiezingen komen er aan en gelukkig begrijpen de Amsterdamse politici dat ze dan iedere kans, om het kiezersvolk van zich te vervreemden, met beide handen moeten aangrijpen. Duidelijk maken waar ze staan, de verschillen tussen de partijen duidelijk maken en de kiezer een heldere visie presenteren, dat is toch te min voor de vrijgestelden ten stadhuize. Nee, flink blijven zeuren over frauduleus rommelen met bonnetjes en declaraties, maar waarom blijven de zittende wethouders daarbij buiten schot? Allemaal (behalve Mokum mobiel en dappere dodo van der Horst) achter plannen gaan staan om nog meer autootje te pesten, maar niet begrijpen dat daarmee de toeristen, de bewoners, en de middenstand gepakt worden en de luchtkwaliteit er echt niet beter op zal worden. Op de knelpunten waar die lucht echt zo beroerd is, zoals op de Weesperstraat, komt dat niet doordat er auto’s rijden, maar omdat door schimmige achterkamertjesdeals met ‘n projectontwikkelaar de doorstroming naar de IJtunnel via de tunnel onder het Mr. Visserplein werd gefrustreerd. En de harembakken van de Ajax-selectie in de ban doen is loze praat, die voldoen aan alle bestaande eisen en het zou onbehoorlijk bestuur zijn om die met terugwerkende kracht uit te sluiten. Stoerdoenerij en schelden op gebrek aan Haagse helderheid, maar ondertussen gaat, met ’n slimme omzeiling van de wettelijke inspraaktermijnen, per 1 november op de A10 West de maximumsnelheid wel omlaag naar 80 km/u. Begrijpt er nog iemand waar het om gaat, hoe aan de burger valt uit te leggen dat in feite alle grote partijen parkeren duurder willen maken, de doorstroming frustreren en, in mijn visie, de economie van de stad doodknijpen? Het lijkt er op dat would-be lijsttrekker Griffith van de VVD, hier geparachuteerd door diezelfde Frank de Grave die destijds de kabel verkwanselde om zelfs op het Haagse pluche te kunnen belanden, hier een kans laat liggen. Ze maakt wel duidelijk, dat de VVD vooral mee wil ‘regeren’ en daarvoor iedere concessie wil doen. Maar het valt in haar te prijzen, dat ze dat ruim voor de verkiezingen duidelijk maakt, dan weten we tijdig wat andere beloftes en plannen uit haar mond waard zijn.
Hoe integer is ons gemeentebestuur en moeten ze zich houden aan dezelfde regels als de ambtenaren. Een interessante vraag, als je in een commissievergadering een wethouder blatant hoort liegen. Het gebeurde op 24 november in de commissie Lokale Media, toen de verkoop van AT5 aan UPC te discussie stond. Daar was veel discussie over, de oppositie is tegen en heeft bereikt dat dit onderwerp een paar weken is uitgesteld, men wil meer studie en onderzoek. De kans op een referendum neemt dus toe, er blijkt bij de burgers erg weinig begrip voor die verkoop aan UPC. Maar wethouder belliot (PvdA) die geen uitstel wilde en zeker geen referendum en dat zelfs per contract heeft uitgesloten, probeerde toch de commissie over te halen door te beweren dat AT5 niet kon wachten, het had geen reserves en was verliesgevend. Dat was gelogen, en iedereen kan dat nagaan, op de site www.lucsala.nl/referendumAT5 staan alle stukken, er is bijvoorbeeld 1,7 miljoen aan reserves in AT5 volgens de balans van 5 maanden geleden. Maar Belliot speculeerde erop, dat niemand dat echt had nagegaan en loog dus glashard. Dat staat op video en is bewijsbaar, maar de vraag is nu of bijvoorbeeld het Bureau Integriteit van de gemeente, waar een klacht is ingediend, hiertegen iets gaat doen. Want liegen en bedriegen tegen de gemeenteraad, mag dat? Vroeger stuurde men zo’n wethouder gewoon weg, nu zal het wel weer met ’n excuusje worden afgedaan.
Na de brand op Schiphol was ik geschokt, geschrokken, kwaad, verbaasd. Maar ook een beetje opgelucht, de wal keert het schip, nu zou men toch wel wakker worden, begrijpen dat ‘ongeleide’ repressie ook risico’s met zich meebrengt. Dat we afglijden van een situatie waarbij iemand die op Nederlands grondgebied bevindt dus de bescherming van de Nederlandse Grondwet geniet naar een politiestaat, waar de macht en het geld het voor het zeggen hebben en voor hen alles door de beugel kan, omdat de machthebbers en hun vazallen die beugel naar believen kunnen optillen. We zijn een “gated community” geworden, waar Big Brother en de angst regeren, maar het individu en dan vooral de tot rechtenlozen bestempelde tweede- en derderangs allochtonen, de 225.000 illegalen, vluchtelingen, daklozen, bijstandstrekkers en andere “Untermenschen” niet meer tellen. Waar we “collateral damage” accepteren vanwege het hogere doel, het gevoel van veiligheid dat blijkbaar niet telt voor wie in de gevangenis (bejaardentehuis, ziekenhuis, 9-5 job, WAO, WW) zit. 11 doden als gevolg van een rammelende organisatie, haastwerk en ondoordachte privatisering, ooit zouden de betrokken ministers (Donner, Verdonk) uit dit kabinet van normen en waarden zijn opgestapt, maar in de excuuscultuur van ambtsdragers is dat staatsrechtelijke principe al lang vergeten en zijn er alleen krokodillentranen van onze “helden” en plechtige bijeenkomsten in kogelwerende vesten. We glijden af, niet naar veiligheid, maar naar “Oog om Oog, Tand om Tand” terreur, want ik zou misschien ook wel gaan schieten als mijn geliefden levend verbrand waren, door domheid, onnadenkendheid of de hufterigheid van de macht.
Vuil onder het tapijt vegen werkt niet, maar in Amsterdam zijn we daar goed in. Je fiets is in de stad niet veilig, want ofwel de junks ofwel de overheid en de Afac knippen ze los, maar ook je auto is vrij wild. Er worden, volgens de politie zelf, per week tot 500 inbraken in auto’s gepleegd. Ingeslagen ruiten, geforceerde sloten, in meeste gevallen honderden euro’s schade zelfs al wordt er verder niets uit de auto gehaald. De politie raadt je aan het dashboardkastje open te zetten en niets achter te laten. Behulpzaam, maar als er nou zo’n 25.000 auto’s per jaar worden gekraakt is dat geen incident meer, dan kan het niet gaan om enige tientallen veelplegers, dan los je dat niet op met draaideurcriminelen oppakken of straatverboden voor daklozen. Dan lijkt het er op, dat er een grote groep is, die blijkbaar buiten het systeem valt, nergens meer naar toe kan en dan maar tot misdaad vervalt. Opgejaagde verslaafden, wanhopige illegalen of daklozen die geen andere keus meer (denken) te hebben, die hier verjaagd worden en daar weer opduiken, want het probleem los je niet op ze uit het station te jagen, weg uit de Nieuwmarktbuurt, dan duiken ze in Zuidoost wel op. Gevangenzetten, in kampen detineren, uitkering afpakken, het is allemaal symptoombestrijding. Naar de oorzaken kijken, iets doen aan crepeergevallen, maatschappelijke ontwrichting, het materialistisch denken, het komt niet veel verder dan nota’s en loze woorden. Ooit beloofden wethouders in Amsterdam dat er voor iedere dakloze een plek zou komen, maar ondertussen zijn er meer bedelaars dan ooit. Misschien moeten we dat woord “barmhartig” maar uit het Wapen van de stad halen.
Glasvezel, wat een prachtige uitvinding, de nieuwe Haarlemmerolie van de vooruitgangsdenkers. Alles wordt beter met glas, er is flink gelobbyd en het Amsterdamse glasnetplan kan net binnen de regels, men opereert op de grens van wat Europa en Den Haag nog toelaten. Een overwinning voor de technocraten, degenen die de grafiekjes doortrekken en voorspellen dat de burger meer en meer digitaal gaat consumeren, dat meer bandbreedte meer welvaart, meer markt en meer geluk gaat brengen. En ze hebben een punt, zo heeft Amsterdam ook z’n duinwater gekregen (dank aan Jacob van Lennep), je moet ook ‘ns wat durven. Dus gaat Amsterdam er voor, veegt alle technische en economische bezwaren opzij en legt een “eigen” glasvezelnet aan. Maar ik huiver, want grafiekjes en statistieken zijn bedrieglijk. Wie beseft dat de UPC-kabel nu al ongeveer 1 Gigabit/seconde aankan (waar we door prutserig en zeer laakbaar beleid van B&W al jaren voor betalen maar nog niet krijgen), de telefoonkabel door ADSL2+ ook al 20 Megabit/s aflevert, en nieuwe technieken als UWB of DVB-H zonder graven ook uitzicht bieden op meer bandbreedte ziet in dat we alleen maar een dubbel en technisch overbodig net erbij krijgen. Maar nog belangrijker, wat willen we ermee? Medische telematica, betere sociale contacten door meer beeld en geluid (Cohen’s argument) of nog meer Big Brother, meer digitale pulp, meer porno en e-verslaving? En gaat iedereen, ook uitkeringstrekkers 50 euro per maand betalen of gaan we dat voor hen compenseren? En zal UPC of KPN niet komen met een nog beter aanbod voor minder? Ik weet het niet, maar ik twijfel, in Amerika geven de grote computerbedrijven als Dell, IBM, HP en Gateway nu toe dat de elektronische haard in de huiskamer meer recreatief en passief is, de actieve informatica (de PC) waarvoor dat glasvezelnet bedoeld is, valt toch tegen.
Burgemeester (“held”) Cohen wil doorgaan met fouilleren van burgers, want het is zogenaamd zo’n succes. Hij lapt de uitspraak van het gerechtshof aan z’n laars en verlengde het aanwijzen van een groot deel van het centrum als veiligheidrisicogebied. Hij buigt een beetje, in de zin dat ie wel wat meer motivering geeft, maar die slaat nog nergens op. Er zijn wat minder wapengerelateerde delicten in het centrum (12,1%) maar ondertussen is de hele samenleving veel alerter qua veiligheid, wordt er meer gecontroleerd in disco’s etc. dus misschien heeft dat niets te maken met al dat op straat fouilleren. Bij die razzia’s - want zo ondervinden veel mensen dat toch - is zeker sprake van aantasting van iemands persoonlijke levenssfeer, de weigerende Ferry Colon had groot gelijk en heeft dat ook gekregen, al gaat de Hoge Raad er nu ook nog eens naar kijken. Zeker mensen uit landen waar het rechtssysteem wat minder helder is, die schrikken zich rot, vrezen het ergste en dat gaat ook echt een keer fout. Ofwel schiet de politie een onschuldig iemand overhoop, zoals in Engeland gebeurde, ofwel voelt iemand zich zo bedreigd, dat er een agent het onderspit delft. Cohen zaait angst, bij dat fouilleren zijn tenslotte nauwelijks gevaarlijke vuurwapens aangetroffen. Die angst is slecht voor de stad, voor de horeca, de middenstand en maakt van Amsterdam een stad in oorlog. Een oorlog tegen wat en wie? Tegen tweederangsburgers met een verkeerde kleur, geloof of accent, tegen drugsoverlast, tegen terroristen, tegen illegalen die zich steeds meer bedreigd voelen, tegen bewoners die nu gevraagd wordt “veilige havens” (safe havens) aan te bieden? Niet dat al die acties en identiteitscontroles ook maar één terrorist hebben opgeleverd, denkt Cohen dat het winst is dat niemand zich echt veilig voelt.
Het nieuwe communicatiesysteem C2000 van de politie en hulpdiensten maakt afluisteren onmogelijk, het scannen van de politieradio werkt dan niet meer. Dat is een probleem voor de pers, die krijgt zo geen informatie meer over op handen zijnde of lopende acties. De journalistiek kan zo haar taak niet behoorlijk uitvoeren. Dat blijkt minister Remkes (BiZ) overigens niet zo erg te vinden, er moeten volgens hem maar andere manieren gevonden worden om de pers op de hoogte houden. In Amsterdam vult men dat op een eigen manier in. Middels een memorandum dd. 15-3-2005, dat me onlang onder ogen kwam, heeft het hoofd van de afdeling communicatie van de politie Amsterdam/Amsterdam a.i. de heer J. de Waard, besloten dat de gangbare procedure, waarbij bepaalde media van te voren op de hoogte werden gesteld van politieacties, met name ontruimingen, is beëindigd. De pers moet er maar op een andere manier achterkomen, men doet geen mededelingen, alleen als er ten tijde van een ontruiming een journalist belt (naar de afdeling voorlichting) en vraagt “is er op dit moment een ontruiming in de X-straat” zal men dit bevestigen. Dit beleid, dat neerkomt op het voor de pers verborgen houden van acties, betekent ook dat de controlerende en publieke taak van de pers, namelijk door verslag te doen van dergelijke gebeurtenissen ook betrokkenen middels de vrije meningsuiting en het ter plaatse aanwezig zijn enige “bescherming’ te geven tegen overmatig geweld, machtmisbruik en dergelijke, niet goed meer kan worden uitgevoerd. We gaan toe naar verslaggeving bij toeval of, even erg, naar verslaggeving alleen via de politie welgevallige media. Politieacties worden steeds “geheimer” en dan krijg ik de neiging te denken in termen van GEheime STAds POlitie. Ik vrees steeds meer “geheime” en oncontroleerbare politieacties, en vooral op het onmogelijk maken van kritiek op het politionele optreden.
Het is triest, maar Blijburg is over. Dat leuke strandje, die creatieve rafelrand bij IJburg, een particulier initiatief en het begin van een hele city-plage rage, het mag niet meer. Met als reden dat een bouwplaats te dicht in de buurt zou zijn, maar uit de onwil van het stadsdeelbestuur om een andere locatie te vinden blijkt wel, dat er misschien toch andere redenen zijn. Want als men wel de totale planning van IJburg kan uitstellen, maar geen ruimte kan vinden voor wat toch een echte opsteker was voor die zandwoestijn, dan moet er iets anders meespelen. Tienduizenden handtekeningen en goede argumenten zijn niet genoeg, mag ik dan even speculeren. Stadsdeel Zeeburg is tamelijk allochtoon, en zou het niet zo kunnen zijn dat de fun, de drank, het bloot misschien niet goed valt bij het stadsdeelbestuur en de goegemeente waar men daar op vaart? Gaat dit om morele bezwaren, proeven we hier een snufje van een beleid dat uitgaat van andere waarden, kortom ruik ik hier iets van islamisering? De bewoners van IJburg hebben (nog) geen politieke invloed, maar het lijkt me zeer ongelukkig en niet wijs voor de verdere exploitatie van een financieel rampzalig, overambitieus en nooit door de bevolking gedragen uitbreidingsplan, als dat het geval zou zijn. Blijburg moet blijven, mensen, hun plezier, hun energie en wat ze willen is belangrijker dan onduidelijk achterkamergekonkel tussen projectontwikkelaars en overheid dat ook nog dient om de fundamentele fouten bij het IJburgproject te verdoezelen.
De Sail was een succes, want de belanghebbenden schrijven de historie en kritiek wordt weggemoffeld. Iedereen die er was en uit z'n doppen keek twijfelt aan die 2,4 miljoen bezoekers, maar in Amsterdam volgt men het "woord" van de Sail-organisatie. Die staan boven de partijen, want het zijn toch betrouwbare (ex-)politici zoals Edgar Peer, die daar aan de touwtjes trekken. Er is naast de subsidie aan Sail en allerlei infrastructurele maatregelen zoals het weghalen van die brug natuurlijk erg veel geld uitgegeven, extra service van GVB, politie-inzet, beveiliging, maar er is ook behoorlijk ge"wined"en ge"dined" daar rond die IJhaven. Het stadhuis gaf een voorlopige schatting van 1,1 miljoen, maar dat slaat niet op catering, rondvaarten, botenhuur, huisvesting en reiskosten gasten, alleen op de inzet van personeel en de ‘harde kosten’. Maar er moet veel meer uitgegeven zijn, er is met geld, drank en happen gesmeten! Provinciale Staten gaf het enorme bedrag van 900.00 Euro uit (voor een paar honderd gasten), maar ook aan boord van de Stad Amsterdam werden er vrijwel continu door B&W ontvangsten en recepties gegeven. En naast het stadsbestuur zag je ook dat heel veel stadsdelen, diensten, afdelingen en semi-overheidsinstellingen van de gelegenheid gebruik maakten om hun relaties te fêteren, vaak op eigen houtje en in eigen bootje. Wat heeft dat gekost, hoe zijn die kosten verantwoord? Wethouder van Financiën en EZ Laetitia Griffith komt met een economische effectrapportage, ik vraag me af of ze ook die verborgen kosten daarin meeneemt. En dat even terugrekent per ontvangen gast graag, dan weten de minima en bijstandstrekkers ook wat ze misten.
In naam van de veiligheid mag de politie tegenwoordig alles weten, gaat alles bewaard worden, van privacy is nauwelijks sprake meer. Je emails, websurfgedrag, je betalingen, maar het gaat verder, men kan nu vrij eenvoudig ook naspeuren waar je op een gegeven moment bent of was. We hebben vrijwel allemaal een mobieltje bij ons en dat zijn unieke dingen, want je hebt een eigen nummer en je toestel heeft ook nog een unieke identificatiecode en daarmee is bekend wie en waar je bent. De politie maakt daar nu gebruik van zoals met een massale SMS-actie onder stadionbezoekers en bij een moordzaak en zelfs als bewijsmiddel in rechtszaken. Daaruit blijkt wel, dat het bevoegde gezag in feite van vrijwel iedereen en altijd te weten kan komen waar iemand zich bevindt of bevond en nu wil men dat die informatie ook bewaard gaat worden. Dat is overigens niet alleen leuk voor de politie, maar ook voor wie verdacht is van een misdrijf, want waarom zou alleen politie en justitie die informatie mogen opvragen. Een verdachte kan zich mogelijk vrijpleiten met dergelijke gegevens en zeker nu blijkt dat het Openbaar Ministerie en de politie soms bewijsmateriaal ‘manipuleren’ zal de rechter het billijken als een verdachte toegang krijgt tot dergelijke bestanden. En is het niet absurd, dat er in Amsterdam 18.000 bonnen in Amsterdam werden uitgeschreven omdat mensen zich niet konden identificeren of geen papieren hadden, terwijl ze via hun mobieltje dus gewoon herkenbaar zijn.
Meer op www.lucsala.nl/echotot2.htm